لاک ها یا لاکها گروه قومی در داغستان در قفقاز شمالی روسیه می باشند. آن ها به زبان لاکی صحبت می کنند. لاکها به طور تاریخی در دو بخش لاکسکی و کولنیسکی داغستان زندگی می کنند. این منطقهٔ قومی فرهنگی به عنوان لاکیه شناخته می شود که جمعیتی حدود ۱۸۰٬۰۰۰ نفر دارد.
... [مشاهده متن کامل]
سرزمین تاریخی لک ها در میان کوه های داغستان است و خود آن را لکیه می نامند.
منطقهٔ زندگی لک ها از نظر تاریخی بخش مرکزی داغستان کوهستانی ( منطقهٔ لاک و کول ) است و یکی از قوم های بومی داغستان به شمار می آیند. مرکزیت اداری لک ها دهستان قمق است.
تاریخچه اولیهٔ لاک ها نامشخص است. آنطور که مشخص شده است لاک ها از پیش از عصر برنز در داغستان حضور داشته اند. با اینکه مسیحیت توسط ارامنه و گرجی ها به لاک ها معرفی شده بود اما با فتح سرزمین شان توسط مسلم بن عبدالملک از سرداران خلیفهٔ عباسی اسلام به آنجا راه یافته است.
نام لگ در منابع باستانی به دست آمده دربارهٔ قوم های جنوب داغستان دیده می شود که در این منابع نام لگ در پیوند با قوم آلبان ها آمده است. یکی از متخصصان برجستهٔ تاریخ آلبانیای قفقاز، کامیلا تریویر می گوید:
ام. گ گاجیف، اُ. ام. داویدف و آ. آر شیخ سعیدف نام لگ باستانی را با لک گرجی مرتبط می دانند:
نیکولای تروبتسکوی می گوید:
پژوهشگران و خاورشناسان سرشناسی چون پیوتر اوسلار و لاورف نام لگی را با نام های داغستانی لاک، لک، لکزی و لزگی دارای یک تعریف می دانند، ولی مشخص نیست که این تعریف مربوط به نیاکان لاک ها می شده یا این که مربوط به همهٔ ساکنان کوهستان های داغستان می شده است.
رمضانف و شیخ سعیدف تأکید می کنند که نمی توان ریشهٔ گِل ها و لگ ها را در یک قوم به خصوصی دانست. پیش از هر چیزی آنچه که از این نام ها استنباط می شود به طور کلی مردمان داغستان، از جمله مردمانی که زبان آن ها لزگی یا با لزگی هم خانواده بوده است می باشد.
در روسیهٔ پیش از انقلاب اکتبر لاک ها خود را کازیکوماخ، کازیکوموک یا لاک می نامیدند. نخستین کاربرد مستند نام کازی - کوموک که به معنای مبارز در راه عقیده است، بر می گردد به سدهٔ چهاردهم میلادی در منابع نوشتاری نظام الدین شامی و شرف الدین یزدی. بنا بر نوشته های تاریخ نگار و خاورشناس بزرگ واسیلی بارتلد، تیمور لنگ در اواخر سدهٔ چهاردهم وارد داغستان شد:
... [مشاهده متن کامل]
سرزمین تاریخی لک ها در میان کوه های داغستان است و خود آن را لکیه می نامند.
منطقهٔ زندگی لک ها از نظر تاریخی بخش مرکزی داغستان کوهستانی ( منطقهٔ لاک و کول ) است و یکی از قوم های بومی داغستان به شمار می آیند. مرکزیت اداری لک ها دهستان قمق است.
تاریخچه اولیهٔ لاک ها نامشخص است. آنطور که مشخص شده است لاک ها از پیش از عصر برنز در داغستان حضور داشته اند. با اینکه مسیحیت توسط ارامنه و گرجی ها به لاک ها معرفی شده بود اما با فتح سرزمین شان توسط مسلم بن عبدالملک از سرداران خلیفهٔ عباسی اسلام به آنجا راه یافته است.
نام لگ در منابع باستانی به دست آمده دربارهٔ قوم های جنوب داغستان دیده می شود که در این منابع نام لگ در پیوند با قوم آلبان ها آمده است. یکی از متخصصان برجستهٔ تاریخ آلبانیای قفقاز، کامیلا تریویر می گوید:
ام. گ گاجیف، اُ. ام. داویدف و آ. آر شیخ سعیدف نام لگ باستانی را با لک گرجی مرتبط می دانند:
نیکولای تروبتسکوی می گوید:
پژوهشگران و خاورشناسان سرشناسی چون پیوتر اوسلار و لاورف نام لگی را با نام های داغستانی لاک، لک، لکزی و لزگی دارای یک تعریف می دانند، ولی مشخص نیست که این تعریف مربوط به نیاکان لاک ها می شده یا این که مربوط به همهٔ ساکنان کوهستان های داغستان می شده است.
رمضانف و شیخ سعیدف تأکید می کنند که نمی توان ریشهٔ گِل ها و لگ ها را در یک قوم به خصوصی دانست. پیش از هر چیزی آنچه که از این نام ها استنباط می شود به طور کلی مردمان داغستان، از جمله مردمانی که زبان آن ها لزگی یا با لزگی هم خانواده بوده است می باشد.
در روسیهٔ پیش از انقلاب اکتبر لاک ها خود را کازیکوماخ، کازیکوموک یا لاک می نامیدند. نخستین کاربرد مستند نام کازی - کوموک که به معنای مبارز در راه عقیده است، بر می گردد به سدهٔ چهاردهم میلادی در منابع نوشتاری نظام الدین شامی و شرف الدین یزدی. بنا بر نوشته های تاریخ نگار و خاورشناس بزرگ واسیلی بارتلد، تیمور لنگ در اواخر سدهٔ چهاردهم وارد داغستان شد:
