لاهیجی حسن

لاهیجی، حسن ( ـ قم ۱۱۲۱ق)
حکیم، صوفی و متکلم ایرانی. پدرش، عبدالرزاق لاهیجی، داماد ملاصدرا بود. مقدمات علوم را نزد پدر و دیگر علما در قم خواند. در عتبات فقه و حدیث آموخت. در بازگشت به زادبومش به تدریس پرداخت. حکیمی صوفی مشرب بود. برخی مانند میرزا عبدالنبی قزوینی در حکمت و کلام او را برتر از پدرش خوانده اند. از آثارش: مَصابیح الهُدی که معروف ترین اثر او در حکمت است؛ آیینۀ حکمت، به فارسی، در اصول دین که به نام بدایع الحکم نیز معروف است؛ ابطال التَّناسُخ؛ اِثباتُ الرَّجْعَه؛ اصول الدین به فارسی؛ الفِرْقَه؛ جوابُ الاعتراض در پاسخ به کسانی که به اقدام امام حسین (ع) در قبول شهادت خرده می گرفتند و می گفتند چرا آن حضرت تقیه نکرده است؛ حاشیه بر وافی ملامحسن فیض کاشانی؛ رَوایِعُ الْکَلِم و بَدایِعُ الْحِکَمْ به عربی در حکمت؛ زَواهِرُالحِکَم به عربی در حکمت؛ شمع الیقین به فارسی در اصول دین؛ قِدَم و حدوث عالم رساله ای کوتاه به فارسی.