لانْگْلِی، ساموئِل پیِرپانْت (۱۸۳۴ـ۱۹۰۶)(Langley, Samuel Pierpont)
لانْگْلِی، ساموئِل پیِرپانْت
دانشمند امریکایی. در راکسبری ماساچوست زاده شد و فقط از تحصیلات دبیرستانی برخوردار بود، اما مطالعات علمی اش را در کتابخانه های بوستون ادامه داد. در ۱۸۶۶، استاد فیزیک دانشگاه وِسترن پنسیلوانیا، دانشگاه پیتسبورگ فعلی، و سرپرست رصدخانۀ آلگانی شد. بیشتر به ترویج اخترشناسی می پرداخت. به کتاب او با عنوان اخترشناسی نو (۱۸۸۸) بسیار رجوع شده است. تابش سنج را اختراع کرد که وسیلۀ بسیار حساسی برای ثبت تغییرات تابش گرمایی است و با آن، توزیع گرما را در طیف های خورشیدی و قمری اندازه گیری کرد. در ۱۸۸۷، دبیر مؤسسۀ اسمیتسونی شد و در آن جا، رصدخانۀ اخترفیزیکی و پارک ملی جانورشناسی را تأسیس کرد. بررسی هایش را در زمینۀ طیف خورشیدی دنبال کرد و ثابتِ تابش خورشیدی را مجدداً به دست آورد. در ۱۹۰۴، اعلام کرد که ثابت مورد نظر، در واقع، کمیتی متغیر است. همچنین، نخستین هواپیمای سنگین تر از هوا و بدون سرنشین را ساخت و آن را با موفقیت آزمایش کرد (۱۸۹۶). این امر موجب خشنودی لانگلی و معدودی از هوادارانش شد که پرواز مکانیکی را امکان پذیر می دانستند. لانگلی، با کمک چارلز مانلی، ماشینی ساخت و در ۱۹۰۳، دوبار کوشید آن را در پوتومک به پرواز درآورد. دیگران به سبب شکست هایش، او را مسخره می کردند، امّا او معتقد بود که این ناکامی ها ناشی از نقص وسیله های پرتاب کننده است و نه نقص ماشین. در ۱۹۱۴، هشت سال پس از مرگش، این ماشین بازسازی شد و با موتوری قدرتمندتر به پرواز درآمد. بیشتر مقاله های فراوانش در نشریات مؤسسۀ اسمیتسونی چاپ می شد.
لانْگْلِی، ساموئِل پیِرپانْت
دانشمند امریکایی. در راکسبری ماساچوست زاده شد و فقط از تحصیلات دبیرستانی برخوردار بود، اما مطالعات علمی اش را در کتابخانه های بوستون ادامه داد. در ۱۸۶۶، استاد فیزیک دانشگاه وِسترن پنسیلوانیا، دانشگاه پیتسبورگ فعلی، و سرپرست رصدخانۀ آلگانی شد. بیشتر به ترویج اخترشناسی می پرداخت. به کتاب او با عنوان اخترشناسی نو (۱۸۸۸) بسیار رجوع شده است. تابش سنج را اختراع کرد که وسیلۀ بسیار حساسی برای ثبت تغییرات تابش گرمایی است و با آن، توزیع گرما را در طیف های خورشیدی و قمری اندازه گیری کرد. در ۱۸۸۷، دبیر مؤسسۀ اسمیتسونی شد و در آن جا، رصدخانۀ اخترفیزیکی و پارک ملی جانورشناسی را تأسیس کرد. بررسی هایش را در زمینۀ طیف خورشیدی دنبال کرد و ثابتِ تابش خورشیدی را مجدداً به دست آورد. در ۱۹۰۴، اعلام کرد که ثابت مورد نظر، در واقع، کمیتی متغیر است. همچنین، نخستین هواپیمای سنگین تر از هوا و بدون سرنشین را ساخت و آن را با موفقیت آزمایش کرد (۱۸۹۶). این امر موجب خشنودی لانگلی و معدودی از هوادارانش شد که پرواز مکانیکی را امکان پذیر می دانستند. لانگلی، با کمک چارلز مانلی، ماشینی ساخت و در ۱۹۰۳، دوبار کوشید آن را در پوتومک به پرواز درآورد. دیگران به سبب شکست هایش، او را مسخره می کردند، امّا او معتقد بود که این ناکامی ها ناشی از نقص وسیله های پرتاب کننده است و نه نقص ماشین. در ۱۹۱۴، هشت سال پس از مرگش، این ماشین بازسازی شد و با موتوری قدرتمندتر به پرواز درآمد. بیشتر مقاله های فراوانش در نشریات مؤسسۀ اسمیتسونی چاپ می شد.
wikijoo: لانگلی،_سامویل_پیرپانت_(۱۸۳۴ـ۱۹۰۶)