لامپ قوسی نوعی لامپ است که در آن با کمک یونش گاز میان دو الکترود و تولید قوس الکتریکی، نور تولید می شود. [ ۱] هنگام تخلیهٔ الکتریکی در جو بین دو الکترود، نور شدیدی تولید می شود که حاوی مقدار زیادی تابش فرابنفش است. با تأمین جریان الکتریکی، قوس ادامه می یابد. بازدهی این لامپ ها بسیار زیاد است و از آن ها در نورافکن ها، لامپ های پروژکتور و دیگر لامپ های ویژه، مانند لامپ های به کار رفته در دِرَخش ها استفاده می شود. لامپ های شعله ای رایج عبارتند از: لامپ های قوسی کربن، لامپ های قوسی شعله ای و لامپ های قوسی مغناطیسی. [ ۲]
این لامپ ها از دو الکترود سخت میله ای شکل از جنس کربن تشکیل شده اند. دو الکترود در یک راستا و کنار هم و در فاصلهٔ معینی قرار می گیرند. با ایجاد قوس الکتریکی لبه های الکترودها نیز بر اثر التهاب نور تولید می کنند. در طول زمان، کربن روی الکترود مثبت رفته رفته به الکترود منفی منتقل می شود، به همین علت در لامپ هایی که با جریان مستقیم کار می کنند، قطر الکترود مثبت تقریباً دوبرابر الکترود منفی ساخته می شود[ ۳] اما در لامپ هایی که با جریان متناوب کار می کنند مصرف الکترودها برابر است و قطر الکترودها را نیز برابر در نظر می گیرند. برای مهار و حفظ قوس الکتریکی، از یک مقاوت الکتریکی سری با الکترودها استفاده می شود. علت لزوم وجود این مقاومت این است که با افزایش جریان، سرعت بخار شدن کربن افزایش می یابد و مقاومت مدار را به شدت کاهش خواهد داد ( قوس کربن دارای مقاومت منفی است ) . در لامپ هایی که تغذیهٔ اِی سی دارند می توان به جای مقاومت از یک سلف استفاده کرد. در لامپ های کربن حدود ۸۵ درصد نور را الکترود مثبت، ۱۰ درصد آن را الکترود منفی و ۵ درصد را هوا تولید می کند. [ ۴]
دمای الکترود مثبت در این لامپ ها بیشتر ( حدود ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ درجه سلسیوس ) از الکترود منفی ( حدود ۲۵۰۰ درجه سلسیوس ) است. علت تولید گرما در قوس الکتریکی این است که الکترون ها از الکترود منفی به سوی الکترود مثبت حرکت می کنند و با اتم های خنثای هوا برخورد می نمایند و آن را به حالت یونیزه درمی آورند. یون های مثبت به سوی الکترود منفی می روند و با برخورد به کربن تولید گرما می کنند که دمای الکترود منفی را بالا می برد. از سوی دیگر یون های منفی که دارای وزن کمتری هستند، به سوی الکترود مثبت می روند و با سرعت بیشتری به کربن برخورد می نمایند و گرمای بیشتری تولید می کنند. علت مصرف بیشتر الکترود مثبت نیز همین دمای بیشتر آن است. ولتاژ کاری این لامپ ها بین ۴۰ تا ۶۰ وات است. بهرهٔ نوری آن ها از لامپ های التهابی بیشتر و حدود ۰٫۵ تا ۰٫۳ وات بر کاندلا یا ۲۰ لومن بر وات است. برای داشتن یک نور ثابت و دائم، نیاز است فاصلهٔ بین الکترودها که با مصرف کربن تغییر می کند حفظ شود و برای این کار از سازوکارهای الکتریکی و مکانیکی استفاده می کنند. با کوتاه شدن بیش از اندازهٔ کربن ها، آن ها را تعویض می نمایند. به علت نیاز به تنظیم و تعویض مستمر میله های کربنی، این لامپ ها جز برای کاربردهای خاص استفاده نمی شوند. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین لامپ ها از دو الکترود سخت میله ای شکل از جنس کربن تشکیل شده اند. دو الکترود در یک راستا و کنار هم و در فاصلهٔ معینی قرار می گیرند. با ایجاد قوس الکتریکی لبه های الکترودها نیز بر اثر التهاب نور تولید می کنند. در طول زمان، کربن روی الکترود مثبت رفته رفته به الکترود منفی منتقل می شود، به همین علت در لامپ هایی که با جریان مستقیم کار می کنند، قطر الکترود مثبت تقریباً دوبرابر الکترود منفی ساخته می شود[ ۳] اما در لامپ هایی که با جریان متناوب کار می کنند مصرف الکترودها برابر است و قطر الکترودها را نیز برابر در نظر می گیرند. برای مهار و حفظ قوس الکتریکی، از یک مقاوت الکتریکی سری با الکترودها استفاده می شود. علت لزوم وجود این مقاومت این است که با افزایش جریان، سرعت بخار شدن کربن افزایش می یابد و مقاومت مدار را به شدت کاهش خواهد داد ( قوس کربن دارای مقاومت منفی است ) . در لامپ هایی که تغذیهٔ اِی سی دارند می توان به جای مقاومت از یک سلف استفاده کرد. در لامپ های کربن حدود ۸۵ درصد نور را الکترود مثبت، ۱۰ درصد آن را الکترود منفی و ۵ درصد را هوا تولید می کند. [ ۴]
دمای الکترود مثبت در این لامپ ها بیشتر ( حدود ۳۵۰۰ تا ۴۰۰۰ درجه سلسیوس ) از الکترود منفی ( حدود ۲۵۰۰ درجه سلسیوس ) است. علت تولید گرما در قوس الکتریکی این است که الکترون ها از الکترود منفی به سوی الکترود مثبت حرکت می کنند و با اتم های خنثای هوا برخورد می نمایند و آن را به حالت یونیزه درمی آورند. یون های مثبت به سوی الکترود منفی می روند و با برخورد به کربن تولید گرما می کنند که دمای الکترود منفی را بالا می برد. از سوی دیگر یون های منفی که دارای وزن کمتری هستند، به سوی الکترود مثبت می روند و با سرعت بیشتری به کربن برخورد می نمایند و گرمای بیشتری تولید می کنند. علت مصرف بیشتر الکترود مثبت نیز همین دمای بیشتر آن است. ولتاژ کاری این لامپ ها بین ۴۰ تا ۶۰ وات است. بهرهٔ نوری آن ها از لامپ های التهابی بیشتر و حدود ۰٫۵ تا ۰٫۳ وات بر کاندلا یا ۲۰ لومن بر وات است. برای داشتن یک نور ثابت و دائم، نیاز است فاصلهٔ بین الکترودها که با مصرف کربن تغییر می کند حفظ شود و برای این کار از سازوکارهای الکتریکی و مکانیکی استفاده می کنند. با کوتاه شدن بیش از اندازهٔ کربن ها، آن ها را تعویض می نمایند. به علت نیاز به تنظیم و تعویض مستمر میله های کربنی، این لامپ ها جز برای کاربردهای خاص استفاده نمی شوند. [ ۵]
wiki: لامپ قوسی