لامپ فُوتوفُزون گر ( به انگلیسی: Photomultiplier tube ) ( اختصاری PMT ) یا فُزونساز نوری از خانوادهٔ لامپ های خلأ هستند و می توانند نور مرئی فرابنفش و فرکانس های نزدیک فروسرخ را آشکارسازی کنند. این آشکارسازها می توانند نور تابشی را تا صد برابر تقویت کنند. در واقع در مسیر فوتون فرودی چندین کاتد قرار می دهند و می توانند این فوتون را حتی در حالتی که شار فرودی خیلی کم است آشکار کنند. به علت توانایی بالای پی ام تی در میزان بالای تقویت و پارازیت کم کاربردهای بسیاری در فیزیک هسته ای قطعات نیم رسانا از جمله دیودهای نوری بهمنی در عکس برداری های پزشکی مانند تلسین و نجوم کاربرد فراوان دارند. از کاربردها ی دیگر پی ام تی ها می توان به دوربین های دید در شب اشاره کرد.
فوتوفزون گرها در آزمایشگاه های پزشکی در دستگاه های آنالیز خون نیز استفاده می شوند.
ترکیب دو کشف حساس اختراع پی ام تی ها پس از دو کشف عمده حاصل شد پدیدهٔ فوتوالکتریک و گسیل ثانوی.
اولین مشاهده تجربی از فوتوالکتریک در سال ۱۸۸۷ توسط هاینریش هرتز با استفاده از نور فرابنفش انجام گرفت. به طور تاریخی، آلبرت انیشتین اولین کسی بود که پدیدهٔ فوتوالکتریک را توجیه کرد که نتیجه آن پایه گذاری قوانین مکانیک کوانتومی و دریافت جایزه نوبل ۱۹۲۱ بود. هاینریش هرتز ۱۸ سال قبل از انیشتین روی این پدیده کار می کرد و در آن زمان نمی دانستند که انرژی جنبشی الکترون گسیل شده با فرکانس متناسب و با شدت نور فرودی رابطه ای ندارد. این پدیده منجر به اولین دیدگاه ها راجع به فوتون و کوانتا شد.
در ابتدا گسیل ثانوی در قطعات الکترونیکی به دلیل نادیده گرفتن حساسیت به نور مشکل ساز شد. در سال ۱۹۰۲ آستین واستارک گزارش دادند که از سطح فلزات الکترون هایی گسیل می شوند که تعداد آن ها بیشتر از الکترون های فرودی است؛ که نهایتاً این پدیده بعد از جنگ جهانی در سال ۱۹۱۹ توجیه شد.
تلاش ها برای ساخت یک دوربین الکترونیکی تلویزیونی سودمند یکی از عواملی بود که سرعت ساخته شدن پی ام تی ها را شتاب بخشید. اگرچه این هدف اولیه خیلی ها نبود. برنامه های تلویزیون ها تا قبل از دهه ۱۹۳۰ به وسیله همان دوربین های اولیه تولید و با تکنولوژی اولیه ( ایکونوسکوپ ) پخش می شدند. این نوع تلویزیون های اولیه نیازی به حساسیت بالا هم نداشتند پی ام تی ها صنعت تلویزیون ها را حساس تر کردند و این مسئله باعث کارآمدی بهتر تلویزیون ها شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففوتوفزون گرها در آزمایشگاه های پزشکی در دستگاه های آنالیز خون نیز استفاده می شوند.
ترکیب دو کشف حساس اختراع پی ام تی ها پس از دو کشف عمده حاصل شد پدیدهٔ فوتوالکتریک و گسیل ثانوی.
اولین مشاهده تجربی از فوتوالکتریک در سال ۱۸۸۷ توسط هاینریش هرتز با استفاده از نور فرابنفش انجام گرفت. به طور تاریخی، آلبرت انیشتین اولین کسی بود که پدیدهٔ فوتوالکتریک را توجیه کرد که نتیجه آن پایه گذاری قوانین مکانیک کوانتومی و دریافت جایزه نوبل ۱۹۲۱ بود. هاینریش هرتز ۱۸ سال قبل از انیشتین روی این پدیده کار می کرد و در آن زمان نمی دانستند که انرژی جنبشی الکترون گسیل شده با فرکانس متناسب و با شدت نور فرودی رابطه ای ندارد. این پدیده منجر به اولین دیدگاه ها راجع به فوتون و کوانتا شد.
در ابتدا گسیل ثانوی در قطعات الکترونیکی به دلیل نادیده گرفتن حساسیت به نور مشکل ساز شد. در سال ۱۹۰۲ آستین واستارک گزارش دادند که از سطح فلزات الکترون هایی گسیل می شوند که تعداد آن ها بیشتر از الکترون های فرودی است؛ که نهایتاً این پدیده بعد از جنگ جهانی در سال ۱۹۱۹ توجیه شد.
تلاش ها برای ساخت یک دوربین الکترونیکی تلویزیونی سودمند یکی از عواملی بود که سرعت ساخته شدن پی ام تی ها را شتاب بخشید. اگرچه این هدف اولیه خیلی ها نبود. برنامه های تلویزیون ها تا قبل از دهه ۱۹۳۰ به وسیله همان دوربین های اولیه تولید و با تکنولوژی اولیه ( ایکونوسکوپ ) پخش می شدند. این نوع تلویزیون های اولیه نیازی به حساسیت بالا هم نداشتند پی ام تی ها صنعت تلویزیون ها را حساس تر کردند و این مسئله باعث کارآمدی بهتر تلویزیون ها شد.
wiki: لامپ فوتوفزون گر