لامِعی گرگانی، محمّد بن اسماعیل (ز ۴۶۰ق)
شاعر ایرانی. در بکرآباد گرگان به دنیا آمد. سپس به دربار سلاجقه راه یافت و از وزرای آنان عمیدالملک کندری (۴۱۵ـ۴۵۶ق) و خواجه نظام الملک طوسی (۴۵۵ـ۴۶۵ق) را مدح گفت. با شعرایی چون برهانی نیشابوری، سوزنی سمرقندی و عمعق بخارایی مناظرۀ شعری و در هجو دستی داشت. از سبک خراسانی و شیوۀ شاعران دورۀ اول غزنوی پیروی می کرد. توصیف طبیعت و آوردن ترکیب ها و واژه های مهجور و عربی از ویژگی های شعر اوست. دیوان لامعی گرگانی به کوشش محمددبیر سیاقی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۵ش).
شاعر ایرانی. در بکرآباد گرگان به دنیا آمد. سپس به دربار سلاجقه راه یافت و از وزرای آنان عمیدالملک کندری (۴۱۵ـ۴۵۶ق) و خواجه نظام الملک طوسی (۴۵۵ـ۴۶۵ق) را مدح گفت. با شعرایی چون برهانی نیشابوری، سوزنی سمرقندی و عمعق بخارایی مناظرۀ شعری و در هجو دستی داشت. از سبک خراسانی و شیوۀ شاعران دورۀ اول غزنوی پیروی می کرد. توصیف طبیعت و آوردن ترکیب ها و واژه های مهجور و عربی از ویژگی های شعر اوست. دیوان لامعی گرگانی به کوشش محمددبیر سیاقی به چاپ رسیده است (تهران، ۱۳۵۵ش).