لامِع دَرمیانی، محمدرفیع (بیرجند ۱۰۷۶ـ ۱۱۳۶ق)
شاعر ایرانی. از سخن سرایان دورۀ صفوی بود. در گمنامی می زیست. به سبک هندی شعر می گفت. توحید، منقبت امامان شیعه و خلفا و حکمت از درون مایه های اشعار اوست. دیوان لامع، که در ۱۱۳۶ق گردآوری شده، به کوشش محمود رفیعی و مظاهر مصفا به چاپ رسیده است (۱۳۶۵ش).
شاعر ایرانی. از سخن سرایان دورۀ صفوی بود. در گمنامی می زیست. به سبک هندی شعر می گفت. توحید، منقبت امامان شیعه و خلفا و حکمت از درون مایه های اشعار اوست. دیوان لامع، که در ۱۱۳۶ق گردآوری شده، به کوشش محمود رفیعی و مظاهر مصفا به چاپ رسیده است (۱۳۶۵ش).