لامروت

/lAmorovvat/

لغت نامه دهخدا

لامروت. [ م ُ رُوْ وَ ] ( ع ص مرکب ) فاقد مردمی. بی مروّت. و در اصطلاح عامیانه و لوطیان ، نامرد.

کسی که مردانگی ندارد نامرد .
فاقد مردمی . بی مروت

(مُ رُ وَّ ) [ ع . ] (ص مر. )نامرد،ناجوانمرد.

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید