لاله و لادن بیژنی ( ۱۰ دی ۱۳۵۲ – ۱۷ تیر ۱۳۸۲ ) دوقلوهای به هم چسبیده ایرانی بودند. این دو پس از عمل جراحی به قصد جداسازی به فاصلهٔ چند ساعت از یکدیگر درگذشتند.
لاله علاقه داشت در تهران بماند و روزنامه نگار شود. لادن علاقه مند بود به شهرستان خودشان برگردد و به وکالت بپردازد. هر دو آنها در رشته حقوق تحصیل کرده بودند. کتاب زندگینامه ی لاله و لادن، توسط نویسنده ی جوان و خوش ذوق ایرانی، محمدرضا افصحی بعد از ۵ سال تحقیقات گسترده ی میدانی به رشته تحریر در آمد و در آذر ماه سال ۱۳۹۷ به چاپ رسید، همچنین این کتاب به دلیل استقبال فراوان مخاطبان خارجی نیز، به زبان های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، چینی و ژاپنی ترجمه و روی سایت بین المللی آمازون در دسترس عموم مردم دنیا قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
لاله و لادن در سال ۱۳۵۲ در شهر فیروزآباد استان فارس از پدر و مادری به نام ( ملیحه صفری ) و ( دادالله بیژنی ) متولد شدند. پدر و مادر آن دو کشاورز و اهل روستای لهراسب بودند. آنان پس از تولد نوزادان را رها کردند. بعدها بهزیستی نام آنها را لاله و لادن گذاشت.
لاله و لادن پس از تولد در بیمارستان فیروزآباد، به بهزیستی منطقه و از آنجا به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شدند و سپس به بیمارستان شهدای تجریش تهران سپرده شدند. دکتر علیرضا صفاییان لاله و لادن را در سال ۱۳۵۴ به فرزندی پذیرفت، برای آنها شناسنامه مجزا گرفت و به خانه خود در حومه کرج برد.
لاله و لادن ۱۵ ساله بودند که از وجود خانواده اصلی شان در شیراز و هویت واقعی خود مطلع شدند. بهزیستی آنها را از خانواده صفاییان جدا کرد و سازمان ثبت احوال شناسنامه های دیگری با اسامی لاله و لادن بیژنی برای دوقلوها صادر کرد.
با اصرار والدین اصلی دوقلوها، مجتمع قضایی تهران از لاله و لادن خواست که در حضور پدر و مادرشان و خانواده صفاییان، یکی از آنها را انتخاب کنند که دختران نپذیرفتند و از آن پس در خانه ای مستقل به زندگی ادامه دادند.
لاله و لادن که ابتدا در کنکور دانشگاه ها در دو شهر مجزای یزد و کرج برای ادامه تحصیل پذیرفته شده بودند، با مراجعه پدرخوانده شان به رئیس جمهور وقت، توانستند مجوز تحصیل در یک شهر و یک رشته را پیدا کنند. آنها تحصیلات خود را در رشته حقوق در دانشگاه تهران آغاز کردند.
مشکل اصلی لاله و لادن زمانی آشکار شد که با در دست داشتن مدرک لیسانس حقوق، به جستجوی کار برآمدند. اما هرچه بیشتر تلاش می کردند، کمتر نتیجه می گرفتند. آن دو دختران سخت کوشی بودند که علاوه برداشتن مدرک تحصیلی، به زبان انگلیسی و کار با کامپیوتر مسلط بودند، اما موفق نمی شدند.
لاله علاقه داشت در تهران بماند و روزنامه نگار شود. لادن علاقه مند بود به شهرستان خودشان برگردد و به وکالت بپردازد. هر دو آنها در رشته حقوق تحصیل کرده بودند. کتاب زندگینامه ی لاله و لادن، توسط نویسنده ی جوان و خوش ذوق ایرانی، محمدرضا افصحی بعد از ۵ سال تحقیقات گسترده ی میدانی به رشته تحریر در آمد و در آذر ماه سال ۱۳۹۷ به چاپ رسید، همچنین این کتاب به دلیل استقبال فراوان مخاطبان خارجی نیز، به زبان های انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، چینی و ژاپنی ترجمه و روی سایت بین المللی آمازون در دسترس عموم مردم دنیا قرار گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
لاله و لادن در سال ۱۳۵۲ در شهر فیروزآباد استان فارس از پدر و مادری به نام ( ملیحه صفری ) و ( دادالله بیژنی ) متولد شدند. پدر و مادر آن دو کشاورز و اهل روستای لهراسب بودند. آنان پس از تولد نوزادان را رها کردند. بعدها بهزیستی نام آنها را لاله و لادن گذاشت.
لاله و لادن پس از تولد در بیمارستان فیروزآباد، به بهزیستی منطقه و از آنجا به بیمارستان نمازی شیراز منتقل شدند و سپس به بیمارستان شهدای تجریش تهران سپرده شدند. دکتر علیرضا صفاییان لاله و لادن را در سال ۱۳۵۴ به فرزندی پذیرفت، برای آنها شناسنامه مجزا گرفت و به خانه خود در حومه کرج برد.
لاله و لادن ۱۵ ساله بودند که از وجود خانواده اصلی شان در شیراز و هویت واقعی خود مطلع شدند. بهزیستی آنها را از خانواده صفاییان جدا کرد و سازمان ثبت احوال شناسنامه های دیگری با اسامی لاله و لادن بیژنی برای دوقلوها صادر کرد.
با اصرار والدین اصلی دوقلوها، مجتمع قضایی تهران از لاله و لادن خواست که در حضور پدر و مادرشان و خانواده صفاییان، یکی از آنها را انتخاب کنند که دختران نپذیرفتند و از آن پس در خانه ای مستقل به زندگی ادامه دادند.
لاله و لادن که ابتدا در کنکور دانشگاه ها در دو شهر مجزای یزد و کرج برای ادامه تحصیل پذیرفته شده بودند، با مراجعه پدرخوانده شان به رئیس جمهور وقت، توانستند مجوز تحصیل در یک شهر و یک رشته را پیدا کنند. آنها تحصیلات خود را در رشته حقوق در دانشگاه تهران آغاز کردند.
مشکل اصلی لاله و لادن زمانی آشکار شد که با در دست داشتن مدرک لیسانس حقوق، به جستجوی کار برآمدند. اما هرچه بیشتر تلاش می کردند، کمتر نتیجه می گرفتند. آن دو دختران سخت کوشی بودند که علاوه برداشتن مدرک تحصیلی، به زبان انگلیسی و کار با کامپیوتر مسلط بودند، اما موفق نمی شدند.
