لافظ

لغت نامه دهخدا

لافظ. [ ف ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از لفظ به معنی انداختن و از دهن بیرون افکندن. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

دارنده لفظ. گوینده لفظ. کسی که قصداستفاده از معنای لفظ را دارد.
لفظ دهنده، دارنده لفظ، کسی که فصد استفاده از معنای لفظ را دارد