لافظ

لغت نامه دهخدا

لافظ. [ ف ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از لفظ به معنی انداختن و از دهن بیرون افکندن. ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

دارنده لفظ. گوینده لفظ. کسی که قصداستفاده از معنای لفظ را دارد.
لفظ دهنده، دارنده لفظ، کسی که فصد استفاده از معنای لفظ را دارد

بپرس