لاغینه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) درختی است که [ منبت او در پستی کوه باشد که ] آب از بالای آن بتدریج فرود آید و جمع شود و به این معنی به حذف نون هم به نظر آمده است که لاغیه باشد و بجای نون ثای مثلثه هم دیده شده است که لاغیثه باشد اﷲاعلم. ( برهان ). رجوع به لاغیه شود.
فرهنگ فارسی
درختی است که آب از بالای ان بتدریج فرود آید و جمع شود
