لاشایی کوروش

لاشایی، کوروش (لنگرود ۱۳۱۵ش ـ ۱۳۸۱)
از رهبران سازمان انقلابی حزب تودۀ ایران و رئیس لژیون خدمتگزاران بشر. مدارج اولیۀ تحصیل را در ایران گذراند و وقایع پس از جنگ جهانی دوم تا ۱۳۳۴ بر او تأثیری اساسی نهاد. در ابتدا به خداپرستان سوسیالیست و عقاید محمد نخشب گرایش داشت، امّا در ۱۳۳۴ برای ادامۀ تحصیل به خارج رفت و در رشتۀ پزشکی مشغول شد. در اواخر دهۀ ۱۳۳۰ به مارکسیسم علاقه مند و جذب حزب توده شد. پس از مدتی همراه با گروهی از جوانان دانشجوی مقیم اروپا به مخالفت با حزب توده برخاست و جریان جدیدی به نام سازمان انقلابی حزب توده را بنیاد نهاد. این گروه که پایگاه زیادی در کنفدراسیون یافت، به مائوئیسم و مدل های انقلابی کوبا، چین، و آلبانی تمایل نشان می داد. لاشایی، همراه با مهدی خانبابا تهرانی، پرویز نیکخواه، و محسن رضوانی برجسته ترین اعضای گروه بودند. در فاصلۀ ۱۳۴۶ تا ۱۳۴۸ که در کردستان شورشی به رهبری شریف زاده، ملا آواره، و معینی برپا شد، سازمان انقلابی لاشایی را به کردستان اعزام کرد. امّا شورش شکست خورد و لاشایی به اروپا بازگشت. در اوایل دهۀ ۱۳۵۰، مجدداً به ایران بازگشت تا به سازماندهی مقاومت در ایران بپردازد، امّا شناسایی و دستگیر شد و در آذر ۱۳۵۱ با حضور در جمع خبرنگاران و صفحۀ تلویزیون، سازمان انقلابی و مارکسیسم را محکوم کرد و مدعی شد که هرگونه مقاومتی در برابر رژیم شاه بی فایده است. لاشایی معتقد بود که ایده ها و تحلیل های گروهش بیهوده است و زمینۀ مناسبی در ایران ندارد و نهایتاً همۀ آن ها باید بازگردند و با رژیم همکاری کنند. علاوه بر نگارش مقالاتی در حمایت از سیاست های رژیم پهلوی اطلاعات ارزشمندی دربارۀ تشکیلات و فعالیت های گروه های چپ در اختیار ساواک قرار داد. لاشایی مدتی بعد مورد عفو شاه قرار گرفت و از زندان آزاد و رئیس نهادی فرهنگی ـ اجتماعی به نام لژیون خدمتگزاران بشر شد. با پیروزی انقلاب اسلامی، مدتی متواری و مخفی بود و سرانجام از ایران گریخت و به امریکا رفت و در همان جا درگذشت.