لاریسیا افیموفنا شپیتکو ( روسی: Лари́са Ефи́мовна Шепи́тько؛ ۶ ژانویهٔ ۱۹۳۸ – ۲ ژوئن ۱۹۷۹ ) یک کارگردان فیلم و فیلم نامه نویس اهل اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. وی بین سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۷۹ میلادی فعالیت می کرد.
لاریسیا شپیتکو در دوم ژوئیه ۱۹۳۹ در شهر کوچک آرتمیفسک در جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین متولد شد او پس از فیلم سازانی همچون اسفیر شوب و یولیا سولنتسه وا جوانترین و موثرترین عنصر فیلم سازان زن شوروی بود. در مؤسسه سینمایی گراسیموف ( V. G. I. K. ) زیرنظر کارگردان بزرگ اوکراینی الکساندر داوژنکو تحصیل کرد. هنگامی که هفده ساله بود داوژنکو در حین ساختن فیلم «سرود دریا» درگذشت و همسرش یولیا سولنتسه وا به همراهی لاریسای جوان فیلم را در ۱۹۵۸ به پایان برد. شپیتکو از سن شانزده سالگی و زمان تحصیل در مسکو تا زمان مرگش یکی از قطب های مطرح شوروی بود معاصران مسن تر او همچون آندری تارکوفسکی و آندری کونچالوفسکی معتقدند که رسیدن به چنین مرحله ای کار آسانی نیست. در ۱۹۶۳ شپیتکو فیلم «گرما» را به عنوان رساله فارغ التحصیلی ارائه کرد. این اثر بر مبنای داستان کوتاهی از چنگیز آیتماتوف به نام «چشم شتر» ساخته شد. وی فیلم «بال ها» را در ۱۹۶۶ به پایان برد. شپیتکو فیلم «تو و من» را در سال ۱۹۷۱ به اتمام رساند. این فیلم اولین فیلم رنگی شپیتکو بود که توسط الکساندر کنیاژینسکی فیلم برداری شد. فیلم در تورینسک و سیبری فیلم برداری شده بود. هنگامی که فیلم برای نمایش آماده شد ده دقیقه از آن را که در واقع اولین فیلم موج نوی شوروی بود سانسور کردند. فیلم «عروج» را بر اساس رمانی از واسیل بیکوف به نام «سوتنیکوف» ساخت. این فیلم در سال ۱۹۷۷ برنده جایزه خرس طلایی از ۲۷مین دوره جشنواره بین المللی فیلم برلین شد. شپیتکو در ۱۹۷۹ فیلم برداری از واپسین فیلمش «وداع با ماتیورا» را بر اساس کتابی از والنتین راسپوتین آغاز کرد اما هنگامی که در جستجوی لوکیش های تازه برای فیلم برداری بود در سن چهل و یک سالگی در نزدیکی مسکو به همراه چهار نفر از گروهش در تصادف اتومبیل کشته شد. بعد از مرگ همسرش الیم کلیموف فیلم را به پایان برده و نام «بدرود» را بر آن گذاشت. وی با دولت شوروی مشکلات زیادی داشت. آنتون کلیموف در پاسخ به سؤالی، احتمال ساختگی بودن این تصادف را بعید دانست. پس از مرگ شپیتکو در دوم ژوئیه همسرش کلیموف با استفاده از صنعت فتومونتاژ فیلم مستند کوتاهی دربارهٔ او تخت عنوان «لاریسا» در ۱۹۸۱ ساخت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلاریسیا شپیتکو در دوم ژوئیه ۱۹۳۹ در شهر کوچک آرتمیفسک در جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین متولد شد او پس از فیلم سازانی همچون اسفیر شوب و یولیا سولنتسه وا جوانترین و موثرترین عنصر فیلم سازان زن شوروی بود. در مؤسسه سینمایی گراسیموف ( V. G. I. K. ) زیرنظر کارگردان بزرگ اوکراینی الکساندر داوژنکو تحصیل کرد. هنگامی که هفده ساله بود داوژنکو در حین ساختن فیلم «سرود دریا» درگذشت و همسرش یولیا سولنتسه وا به همراهی لاریسای جوان فیلم را در ۱۹۵۸ به پایان برد. شپیتکو از سن شانزده سالگی و زمان تحصیل در مسکو تا زمان مرگش یکی از قطب های مطرح شوروی بود معاصران مسن تر او همچون آندری تارکوفسکی و آندری کونچالوفسکی معتقدند که رسیدن به چنین مرحله ای کار آسانی نیست. در ۱۹۶۳ شپیتکو فیلم «گرما» را به عنوان رساله فارغ التحصیلی ارائه کرد. این اثر بر مبنای داستان کوتاهی از چنگیز آیتماتوف به نام «چشم شتر» ساخته شد. وی فیلم «بال ها» را در ۱۹۶۶ به پایان برد. شپیتکو فیلم «تو و من» را در سال ۱۹۷۱ به اتمام رساند. این فیلم اولین فیلم رنگی شپیتکو بود که توسط الکساندر کنیاژینسکی فیلم برداری شد. فیلم در تورینسک و سیبری فیلم برداری شده بود. هنگامی که فیلم برای نمایش آماده شد ده دقیقه از آن را که در واقع اولین فیلم موج نوی شوروی بود سانسور کردند. فیلم «عروج» را بر اساس رمانی از واسیل بیکوف به نام «سوتنیکوف» ساخت. این فیلم در سال ۱۹۷۷ برنده جایزه خرس طلایی از ۲۷مین دوره جشنواره بین المللی فیلم برلین شد. شپیتکو در ۱۹۷۹ فیلم برداری از واپسین فیلمش «وداع با ماتیورا» را بر اساس کتابی از والنتین راسپوتین آغاز کرد اما هنگامی که در جستجوی لوکیش های تازه برای فیلم برداری بود در سن چهل و یک سالگی در نزدیکی مسکو به همراه چهار نفر از گروهش در تصادف اتومبیل کشته شد. بعد از مرگ همسرش الیم کلیموف فیلم را به پایان برده و نام «بدرود» را بر آن گذاشت. وی با دولت شوروی مشکلات زیادی داشت. آنتون کلیموف در پاسخ به سؤالی، احتمال ساختگی بودن این تصادف را بعید دانست. پس از مرگ شپیتکو در دوم ژوئیه همسرش کلیموف با استفاده از صنعت فتومونتاژ فیلم مستند کوتاهی دربارهٔ او تخت عنوان «لاریسا» در ۱۹۸۱ ساخت.
wiki: لاریسا شپیتکو