لارها ( به لاتین: Lares ) در اساطیر روم و مذهب روم باستان، روح پاسدار خانواده و در عین حال شاید ارواح نیاکانی بودند که به شیوه ای منظم در سرتاسر روم نیایش می شدند. معبد آنان در نزدیکی طاق تیتوس قرار داشت. [ ۱]
ویل دورانت این خدایان رومی را به خصوص حافظ چهارراهها و محیط های خانگی خوانده است. [ ۲]
لارها خدایان محافظت کننده در روم باستان بودند. منشاء این خدایان به درستی مشخص نیست، و ممکن است بتوان آنان را نگاهبانان خانه ها، مزارع، یا حتی مرزها تلقی نمود یا آنان را ایزدان سودمندی و پرباری یا نیاکانی قهرمان با اسامی ذکر نشده و نامشخص، یا حتی آمیزه ای از اینها به شمار آورد. لارها در اواخر دوران جمهوری رم، در شکل مجسمه های کوچکی که به فرم استاندارد و معمولاً به صورت زوجی ( دوتا دوتا ) ساخته می شدند، مورد پرستش قرار می گرفتند.
تصور بر این بود که لارها بر تمامی وقایعی که در درون مرزها رخ می دهد، ناظرند و بر این وقایع قدرت اعمال نفوذ دارند و قادرند بر هر نقطه و هر عملکردی تأثیرشان را بگذارند. مجسمه های خانگی لارها، در طی وعده های غذایی هر خانواده بر سر میز یا سفره غذا قرار داده می شدند، و به نظر می رسید که حضور لارها، و پرستش و طلب برکت از آنان در تمامی فعالیت ها و اقدامات مهم هر خانواده مورد نیاز بود. بر اساس نتایج برخی از پژوهش های باستانی ( و همینطور برخی از پژوهش های مدرن ) ، لارها ( لارها ) ، جزو مقوله و طبقه خدایان خانوار ( ایزدان خانوادگی ) قرار می گیرند. نویسندگان رومی گاهی این خدایان را با خدایان اجدادی، خدایان خانگی و فامیلی و خانوادگی و همینطور خدایان اجاق یا آتشدان خانگی یکسان شناسایی کرده و در یک گروه قرار داده اند. در مقایسه با خدایان بزرگ روم، گستره فرمانروایی و میزان قدرت و نفوذ لارها محدود شده بود، اما با این وجود این ایزدان ( لارها ) ، پدیده هایی با اهمیت در آیین های پرستش روم باستان به شمار می آمدند: با مقایسه شباهت میان کلمات، گروهی از خدایان خانگی روم ( که لارها جزو آن ها قرار می گیرند ) ، می توانند شرح دهنده همان مفهومی باشند که به تعبیر لارِم بازمی گردد. [ ۳]
به افتخار لارها جشن ها و آیین ها و مناسک مخصوصی در شماری از جشنواره های ملی و عمومی برگزار می شد. برخی از این جشن ها و آیین ها تمام و کمال در هر ویسی یا ویکی ( مناطق یا بخش های سیاسی ) حفظ گردیده است. جشن مربوط به چهار راه ها ( محل تلاقی جاده ها ) یا مرزها یکی از این جشن ها و آیین ها بود که در زیارتگاه یا معبدی که توسط سرویوس تولیوس بنیان گذاری شده بود، برگزار می شد و بر مسائل مذهبی، و همینطور بر زندگی اجتماعی و سیاسی و موضوعات محلی، در اکثریت جوامع پلبیان نظارت داشت. مقامات اداری معبد که در برگزاری این آیین ها سهم داشتند و شامل مردمان آزاد و بردگان می شدند، به استثنای مقاماتی که بخاطر وضعیت یا اموالشان اغلب دارای صلاحیت مذهبی یا اداری و مذهبی در این زمینه بودند، از این روند حذف گردیدند. این آیین ها یا مناسک و جشن ها یا جشنواره های اجتماعی، در جریان تصفیه ها و اصلاحات آگوستی، همراه با اصلاحات مذهبی، و همینطور اصلاحات اجتماعی و سیاسی دستخوش تغییرات و اصلاحاتی گردیدند. آیین های پرستش لارها در خانواده ها و جوامع رومی، دست کم تا قرن چهارم میلادی دوام داشت. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویل دورانت این خدایان رومی را به خصوص حافظ چهارراهها و محیط های خانگی خوانده است. [ ۲]
لارها خدایان محافظت کننده در روم باستان بودند. منشاء این خدایان به درستی مشخص نیست، و ممکن است بتوان آنان را نگاهبانان خانه ها، مزارع، یا حتی مرزها تلقی نمود یا آنان را ایزدان سودمندی و پرباری یا نیاکانی قهرمان با اسامی ذکر نشده و نامشخص، یا حتی آمیزه ای از اینها به شمار آورد. لارها در اواخر دوران جمهوری رم، در شکل مجسمه های کوچکی که به فرم استاندارد و معمولاً به صورت زوجی ( دوتا دوتا ) ساخته می شدند، مورد پرستش قرار می گرفتند.
تصور بر این بود که لارها بر تمامی وقایعی که در درون مرزها رخ می دهد، ناظرند و بر این وقایع قدرت اعمال نفوذ دارند و قادرند بر هر نقطه و هر عملکردی تأثیرشان را بگذارند. مجسمه های خانگی لارها، در طی وعده های غذایی هر خانواده بر سر میز یا سفره غذا قرار داده می شدند، و به نظر می رسید که حضور لارها، و پرستش و طلب برکت از آنان در تمامی فعالیت ها و اقدامات مهم هر خانواده مورد نیاز بود. بر اساس نتایج برخی از پژوهش های باستانی ( و همینطور برخی از پژوهش های مدرن ) ، لارها ( لارها ) ، جزو مقوله و طبقه خدایان خانوار ( ایزدان خانوادگی ) قرار می گیرند. نویسندگان رومی گاهی این خدایان را با خدایان اجدادی، خدایان خانگی و فامیلی و خانوادگی و همینطور خدایان اجاق یا آتشدان خانگی یکسان شناسایی کرده و در یک گروه قرار داده اند. در مقایسه با خدایان بزرگ روم، گستره فرمانروایی و میزان قدرت و نفوذ لارها محدود شده بود، اما با این وجود این ایزدان ( لارها ) ، پدیده هایی با اهمیت در آیین های پرستش روم باستان به شمار می آمدند: با مقایسه شباهت میان کلمات، گروهی از خدایان خانگی روم ( که لارها جزو آن ها قرار می گیرند ) ، می توانند شرح دهنده همان مفهومی باشند که به تعبیر لارِم بازمی گردد. [ ۳]
به افتخار لارها جشن ها و آیین ها و مناسک مخصوصی در شماری از جشنواره های ملی و عمومی برگزار می شد. برخی از این جشن ها و آیین ها تمام و کمال در هر ویسی یا ویکی ( مناطق یا بخش های سیاسی ) حفظ گردیده است. جشن مربوط به چهار راه ها ( محل تلاقی جاده ها ) یا مرزها یکی از این جشن ها و آیین ها بود که در زیارتگاه یا معبدی که توسط سرویوس تولیوس بنیان گذاری شده بود، برگزار می شد و بر مسائل مذهبی، و همینطور بر زندگی اجتماعی و سیاسی و موضوعات محلی، در اکثریت جوامع پلبیان نظارت داشت. مقامات اداری معبد که در برگزاری این آیین ها سهم داشتند و شامل مردمان آزاد و بردگان می شدند، به استثنای مقاماتی که بخاطر وضعیت یا اموالشان اغلب دارای صلاحیت مذهبی یا اداری و مذهبی در این زمینه بودند، از این روند حذف گردیدند. این آیین ها یا مناسک و جشن ها یا جشنواره های اجتماعی، در جریان تصفیه ها و اصلاحات آگوستی، همراه با اصلاحات مذهبی، و همینطور اصلاحات اجتماعی و سیاسی دستخوش تغییرات و اصلاحاتی گردیدند. آیین های پرستش لارها در خانواده ها و جوامع رومی، دست کم تا قرن چهارم میلادی دوام داشت. [ ۳]
wiki: لارها