لارِنْس، اِرنِست (۱۹۰۱ـ۱۹۵۸)(Lawrence, Ernest)
لارِنْس، اِرنِست
فیزیک دان امریکایی. برندۀ جایزۀ نوبل فیزیک در ۱۹۳۹، به خاطر اختراع شتاب دهندۀ سیکلوترون ذرات است. با ظهور این دستگاه، تولید مصنوعی پرتوایزوتوپها، مطالعۀ برهم کنش های ذرات بنیادی، و ساخت عناصر جدید فرا اورانیوم امکان پذیر شد. در جنگ جهانی دوم، لارنس سرگرم جداسازی اورانیوم ۲۳۵ و پلوتونیوم برای ساخت بمب اتمی بود، و آزمایشگاه های علمی لوس آلاموس را که بسیاری از کارهای این طرح در آن جا انجام می شد، سازمان دهی کرد. بعد از جنگ ، با اعتقاد به لزوم سلاح های هسته ای، به کار خود ادامه داد و از تسریع تولید بُمب دفاع کرد. لارنس در داکوتای جنوبی به دنیا آمد و در همان جا و در دانشگاه های مینه سوتا، شیکاگو، و ییل تحصیل کرد. از ۱۹۳۰ در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی استاد فیزیک بود. از ۱۹۳۶ مدیریت آزمایشگاه تابش در دانشگاه کالیفرنیا را برعهده گرفت، و آن جا را به مرکز پژوهشی اصلی فیزیک هسته ای تبدیل کرد. یکی از نتایج حاصل از کاربرد ذرات شتاب دار در تبدیل هسته ای، فروپاشی هستۀ لیتیوم و تولید هسته های هلیوم بود.
لارِنْس، اِرنِست
فیزیک دان امریکایی. برندۀ جایزۀ نوبل فیزیک در ۱۹۳۹، به خاطر اختراع شتاب دهندۀ سیکلوترون ذرات است. با ظهور این دستگاه، تولید مصنوعی پرتوایزوتوپها، مطالعۀ برهم کنش های ذرات بنیادی، و ساخت عناصر جدید فرا اورانیوم امکان پذیر شد. در جنگ جهانی دوم، لارنس سرگرم جداسازی اورانیوم ۲۳۵ و پلوتونیوم برای ساخت بمب اتمی بود، و آزمایشگاه های علمی لوس آلاموس را که بسیاری از کارهای این طرح در آن جا انجام می شد، سازمان دهی کرد. بعد از جنگ ، با اعتقاد به لزوم سلاح های هسته ای، به کار خود ادامه داد و از تسریع تولید بُمب دفاع کرد. لارنس در داکوتای جنوبی به دنیا آمد و در همان جا و در دانشگاه های مینه سوتا، شیکاگو، و ییل تحصیل کرد. از ۱۹۳۰ در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی استاد فیزیک بود. از ۱۹۳۶ مدیریت آزمایشگاه تابش در دانشگاه کالیفرنیا را برعهده گرفت، و آن جا را به مرکز پژوهشی اصلی فیزیک هسته ای تبدیل کرد. یکی از نتایج حاصل از کاربرد ذرات شتاب دار در تبدیل هسته ای، فروپاشی هستۀ لیتیوم و تولید هسته های هلیوم بود.
wikijoo: لارنس،_ارنست_(۱۹۰۱ـ۱۹۵۸)