لارستان

لارِستان
شهرستان وسیعی در جنوب استان فارس، مشتمل بر بخش مرکزی و بخش های گراش، اوز، بناروئیه، جویم، خنج، و بیرم، با مرکزیت اداری شهر لار. از شمال به شهرستان های قیروکارزین و جهرم و زرین دشت و داراب، از شمال شرقی و شرق به استان هرمزگان (شهرستان حاجی آباد)، از جنوب به شهرستان های بندرعباس و بستک (استان هرمزگان) و لامرد و مهر، و از غرب به شهرستان جم (استان بوشهر) و شهرستان فراشبند محدود است. این شهرستان، که از نظر وسعت پهناورترین شهرستان استان فارس است، متشکل از کوه ها و دشت های متعددی است که برخی از آن ها عبارت اند از درز و سایبان، علی آباد، لار، صحرای باغ، بیرم، و خنج. از مهم ترین ارتفاعات آن کوه های بادینی (۲,۲۲۵ متر)، آب بادکهنه، گاوبست، مُلْک تیر، و سیاه است. رودخانه های شور و بیرم و خشک رودهای متعدد، زهاب های این شهرستان خشک و کم باران را تشکیل می دهند. اقلیم آن گرم و خشک و جمعیت آن ۲۲۹,۲۴۸ نفر است (۱۳۸۵). مهم ترین آبادی های آن عبارت اند از گِراش، اِوَز، بناروئیه، جویم، فیشور، خنج، کوره، بِیرم، چاه وَرد، عِمادده، لطیفی، دِهکویه، بُلغان، و سیف آباد. راه شیراز به بندرعباس (از طریق فیروزآباد) و لار به بندرلنگه و مجموعۀ وسیعی از راه های فرعی و روستایی شبکۀ راه های زمینی آن را تشکیل می دهند. زمستان های ملایم و تابستان های گرم و خشک از ویژگی های اقلیمی این شهرستان است. لارستان از نواحی بسیار قدیم ایران است. از روزگار باستان توجه بسیاری به آن شده است، به ویژه در عصر هخامنشیان و ساسانیان که خود از سرزمین پارس بوده اند و جهانگردان و مورخان اسلامی نیز از آن یاد کرده اند.