لاحول و لاقوه ا

لغت نامه دهخدا

( لاحول و لاقوة ا••• ) لاحول و لاقوةالابا. [ ح َ ل َ وَ ق ُوْ وَ ت َ اِل ْ لا بِل ْ لاه ] ( ع جمله اسمیه ) یعنی نیست نیرو و قوّتی مگر خدای تعالی را. گاه در مقام اعتراض و نشان دادن عدم رضایت از امری به کار رود. رجوع به لاحول شود :
رزبان را به دو ابروی برافتاده گره
گفت لاحول و لاقوة الاباﷲ.
منوچهری.
مردان نه بخویشتن سپردند این راه
لاحول و لاقوة الاباﷲ.
سعدی.

پیشنهاد کاربران

بپرس