لابیرنت استخوانی

دانشنامه عمومی

پیچال[ ۱] یا لابیرنت استخوانی گوش حاوی سه بخش است: دهلیز، مجاری نیم دایره ای و حلزون. این حفرات در نسج استخوان متراکم قرار دارند. آنها با درون اُست ( آندوستئوم ) مفروش شده اند و حاوی یک مایع شفاف موسوم به پیراتنابه ( پری لنف ) هستند که در آن لابیرنت غشایی معلق می باشد.
بخش مرکزی پیچال است که در عقب حلزون و جلوی مجاری نیم دایره ای قرار دارد. دیواره خارجی آن از دو بخش تشکیل شده است: پنجره دهلیزی که توسط قاعده استخوان رکابی و رباط آنولار آن مسدود شده، و پنجره حلزونی که توسط پرده صماخ ثانویه مسدود شده است. ساکول و اوتریکول لابیرنت غشایی در داخل دهلیز قرار دارند.
سه مجرای نیم دایره ای فوقانی، خلفی و خارجی به بخش خلفی دهلیز باز می شوند. هر مجرا یک برجستگی در انتهای خود دارد که آمپول نامیده می شود. مجاری از طریق پنج سوراخ به دهلیز باز می شوند که یکی از آنها بین دو مجرا مشترک است. آنچه درون کانال ها قرار گرفته اند مجاری نیم دایره ای می باشند. مجرای نیم دایره ای فوقانی عمودی بوده و با زاویه قائمه نسبت به محور بلند استخوان خاره قرار می گیرد. مجرای خلفی هم عمودی است اما به موازات محور بلند استخوان خاره قرار می گیرد. مجرای خارجی در وضعیت افقی قرار دارد و در دیواره داخلی سوراخ آنتروم ماستوئید در بالای کانال عصب صورتی قرار دارد.
مشابه صدف حلزون می باشد. حلزون به بخش قدامی دهلیز باز می شود. حلزون حاوی یک ستون مرکزی به نام مودیولوس می باشد که یک لوله استخوانی مجوف دو و نیم دور به دور آن چرخیده است. قطر هر دور نسبت به دور قبل کاهش می یابد به طوری که در کل یک ساختار مخروطی به وجود می آید. راس آن در جلو و خارج و قاعده آن در عقب و داخل قرار می گیرد. اولین دور قاعده حلزون مسئول ایجاد دماغه بر روی دیواره داخلی گوش میانی می باشد.
عکس لابیرنت استخوانیعکس لابیرنت استخوانی
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس