لابک

لغت نامه دهخدا

لابک. [ ب ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از لَبک به معنی آمیختن.

فرهنگ فارسی

بمعنی آمیختن

دانشنامه آزاد فارسی

لابِک (Lubbock)
شهری در شمال غربی ایالت تکزاس در امریکا، با ۱۹۴هزار نفر جمعیت (۱۹۹۴). در ۱۸۰کیلومتری جنوب شهر آمِریلو، در نزدیکی حاشیۀ شرقی دشت هایی مرتفع واقع شده که حدود ۱,۰۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارند. لابک را غالباً «کانون دشت های مرتفع» می نامند؛ این شهر مرکز دادوستد پنبه است. سایر صنایع آن عبارت اند از تولید روغن پنبه دانه و ذرّت خوشه ای، گوشت بسته بندی شده، ساخت ماشین آلات سنگین کشاورزی و صنعتِ ساختمان سازی و تولید خانه های متحرک.

پیشنهاد کاربران

بپرس