[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
ای ابا عبدالله! هیچ روزی همچون روز تو (عاشورا) نیست. مضمون سخنی از زین العابدین علیه السلام است. روزی امام سجاد علیه السلام به پسر عباس علیه السلام نگاه کرد و گریست.
یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابی طالب آنجا به شهادت رسید. سپس فرمود: «لایوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة کل یتقرب الی الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...». هیچ روزی چون روز حسین علیه السلام نیست، که سی هزار نفر بر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت می پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرب می جستند. او آنان را به یاد خدا می انداخت، اما آنان پند نمی گرفتند تا آن که او را از روی ستم و تجاوز و دشمنی کشتند. خداوند، «عباس » را رحمت کند که ایثار کرد وامتحان داد و جان خویش را فدای برادرش کرد...».
امام حسن مجتبی و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز خطاب به سیدالشهدا علیه السلام فرموده اند: «لایوم کیومک یا ابا عبدالله » گرچه همه شهادت هاو مصیبت های اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه ای به دلخراشی عاشورا و هیچ امامی و شهیدی به مظلومیت ابا عبدالله علیه السلام و فرزندان او نیست.
این است که از جمله فوق، به عنوان تسلای خاطر داغدیدگان هم استفاده می شود و این توصیه ائمه است که هرگاه مصیبتی برای شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت علیهم السلام یاد کنید تا تحمل داغ بر شما آسان شود.
مرثیه خوانان نیز، هرگاه از هر امامی روضه بخوانند یا از هر مصیبت جانگدازی یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به کربلا می زنند که بالاترین سوگهاست و بحق با توجه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتی کوچک و قابل تحمل می شود.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
ای ابا عبدالله! هیچ روزی همچون روز تو (عاشورا) نیست. مضمون سخنی از زین العابدین علیه السلام است. روزی امام سجاد علیه السلام به پسر عباس علیه السلام نگاه کرد و گریست.
یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابی طالب آنجا به شهادت رسید. سپس فرمود: «لایوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة کل یتقرب الی الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتی قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...». هیچ روزی چون روز حسین علیه السلام نیست، که سی هزار نفر بر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت می پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرب می جستند. او آنان را به یاد خدا می انداخت، اما آنان پند نمی گرفتند تا آن که او را از روی ستم و تجاوز و دشمنی کشتند. خداوند، «عباس » را رحمت کند که ایثار کرد وامتحان داد و جان خویش را فدای برادرش کرد...».
امام حسن مجتبی و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز خطاب به سیدالشهدا علیه السلام فرموده اند: «لایوم کیومک یا ابا عبدالله » گرچه همه شهادت هاو مصیبت های اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه ای به دلخراشی عاشورا و هیچ امامی و شهیدی به مظلومیت ابا عبدالله علیه السلام و فرزندان او نیست.
این است که از جمله فوق، به عنوان تسلای خاطر داغدیدگان هم استفاده می شود و این توصیه ائمه است که هرگاه مصیبتی برای شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت علیهم السلام یاد کنید تا تحمل داغ بر شما آسان شود.
مرثیه خوانان نیز، هرگاه از هر امامی روضه بخوانند یا از هر مصیبت جانگدازی یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به کربلا می زنند که بالاترین سوگهاست و بحق با توجه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتی کوچک و قابل تحمل می شود.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
wikiahlb: لا_یوم_کیومک_یا_ابا_عبدالله_علیه_السلام