لا ضرورت

[ویکی فقه] لا ضرورت، یکی از قیود قضایای موجهه مرکبه، دالّ بر عدم ضرورت مفاد قضیه مقیَّد به آن است.
هنگامی که محمول را به موضوع نسبت می دهیم، اعم از این که موجبه باشد یا سالبه، در نفس الامر مکیَّف به کیفیتی است مثل: ضرورت، امتناع و امکان. این کیفیت را ماده قضیه می نامند. وقتی در قضیه به آن کیفیت تصریح کنند آن کیفیت را "جهت"، و قضیه را "موجهه" می گویند.
توضیح اصطلاح
قید "لا ضرورة" یکی از قیود قضایای موجهه مرکبه، و اشاره به یک قضیه مقدّر می باشد.
اقسام لا ضرورت
لاضرورت، بر دو قسم است: لاضرورت ذاتی، و لاضرورت وصفی.
← لاضرورت ذاتی
...