لا دائم

لغت نامه دهخدا

لادائم. [ ءِ ] ( ع ص مرکب ) ( اصطلاح منطق ) قیدی بود که در آخر هر یک از قضایای پنجگانه : مشروطه عامه ، عرفیه عامه ، وقتیه مطلقه ، منتشره مطلقة، مطلقه عامه ، درآید. رجوع به لادوام شود.

فرهنگ فارسی

غیر دایم . توضیح قیدی بود که در آخر هر یک از قضایای پنجگانه ( مشروطه عامه عرفیه عامه وقتیه مطلقه منتشره مطلقه مطلقه عامه ) آورند .

پیشنهاد کاربران

بپرس