لئونه گینزبورگ ( به ایتالیایی: Leone Ginzburg ) ( زاده ۴ آوریل ۱۹۰۹ – درگذشته ۵ فوریه ۱۹۴۴ ) ویراستار، روزنامه نگار و معلم ایتالیایی بود.
گینزبورگ در میهن خود، ایتالیا، به عنوان فعال سیاسی ضد فاشیسم در جنبش مقاومت ایتالیا فعالیت داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
او در ۵ فوریه ۱۹۴۴ در رم، زیر شکنجه کشته شد.
لئونه گینزبورگ ( ۴ آوریل ۱۹۰۹ اودسا - ۵ فوریه ۱۹۴۴ رم ) نویسنده، ویراستار، روزنامه نگار، مدرس، فعال سیاسی ضد فاشیست و از قهرمانان نهضت مقاومت ایتالیا بود. او هم چنین همسر نویسنده مشهور، ناتالیا گینزبورگ و پدر تاریخ شناس ایتالیایی، کارلو گینزبورگ بود.
او در یک خانواده یهودی در اودسای روسیه به دنیا آمد و بعدها به همراه خانواده، ابتدا به برلین و سپس تورین، نقل مکان کرد.
وی از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۷، در دبیرستان ماسّیمو د آتسزلیو ( Liceo Ginnasio Massimo d’Azeglio ) ادبیات کلاسیک را به اتمام رساند. این مدرسه، در شکل گیری گروهی از روشنفکران و فعالان سیاسی که بعدها علیه رژیم فاشیستی موسولینی، مبارزه و به خلق ایتالیای دموکراتیک بعد از جنگ کمک کردند، نقش داشت. هم کلاسی های گینزبورگ، روشنفکران مشهوری چون نوربرتو بوبّیو ( Norberto Bobbio ) ، پیهرو گوبِتّی ( Piero Gobetti ) ، چزاره پاوِزه ( Cesare Pavese ) ، جولیو اینائودی ( Giulio Einaudi ) ، ماسّیمو میلا ( Massimo Mila ) ، ویتّوریو فوآ ( Vittorio Foa ) ، جانکارلو پایِتا ( Giancarlo Pajetta ) و فلیچه بالبو ( Felice Balbo ) بودند.
در اوایل دهه ۱۹۳۰، گینزبورگ مشغول تدریس زبان های اسلاوی و ادبیات روسی در دانشگاه تورین می شود و نقش شایانی در معرفی نویسندگان روس به جامعه ایتالیا ایفا می کند. او در سال ۱۹۳۳ به همراه جولیو اینائودی ( Giulio Einaudi ) ، انتشارات اینائودی ( Giulio Einaudi Editore ) ، از مهم ترین انتشاراتی های ایتالیا در قرن بیستم و ناشر یادداشت های زندان آنتونیو گرامشی ( Prison Notebooks ) ، را تأسیس می کند. شغل مدرسی را در ۱۹۳۴ به خاطر امتناع از سوگند وفاداری تحمیلی رژیم فاشیست، از دست می دهد.
بعد از آن، گینزبورگ و چهارده جوان یهودی تورینی دیگر، به جرم مشارکت در قضیه پونته ترزا ( Ponte Tresa ) ، دستگیر شدند. آن ها مشغول انتقال جزوه ها و کتاب های ضد فاشیستی، به آن سوی مرز از طریق سوییس بودند. محکومیت او، سبک بود. اما دوباره در سال ۱۹۳۵ به دلیل فعالیتش به عنوان رهبر شاخه ایتالیای حزب عدالت و آزادی ( Giustizia e Libertà ) ، همراه با کارلو لوی ( Carlo Levi ) ، که توسط کارلو روسلی ( Carlo Rosselli ) در پاریس تأسیس شده بود، دستگیر شد. او به چهار سال زندان و پنج سال انفصال از خدمت در ادارات دولتی محکوم می شود، اما محکومیتش با دو سال حبس با عفو مشروط، به اتمام می رسد.
گینزبورگ در میهن خود، ایتالیا، به عنوان فعال سیاسی ضد فاشیسم در جنبش مقاومت ایتالیا فعالیت داشته است.
... [مشاهده متن کامل]
او در ۵ فوریه ۱۹۴۴ در رم، زیر شکنجه کشته شد.
لئونه گینزبورگ ( ۴ آوریل ۱۹۰۹ اودسا - ۵ فوریه ۱۹۴۴ رم ) نویسنده، ویراستار، روزنامه نگار، مدرس، فعال سیاسی ضد فاشیست و از قهرمانان نهضت مقاومت ایتالیا بود. او هم چنین همسر نویسنده مشهور، ناتالیا گینزبورگ و پدر تاریخ شناس ایتالیایی، کارلو گینزبورگ بود.
او در یک خانواده یهودی در اودسای روسیه به دنیا آمد و بعدها به همراه خانواده، ابتدا به برلین و سپس تورین، نقل مکان کرد.
وی از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۷، در دبیرستان ماسّیمو د آتسزلیو ( Liceo Ginnasio Massimo d’Azeglio ) ادبیات کلاسیک را به اتمام رساند. این مدرسه، در شکل گیری گروهی از روشنفکران و فعالان سیاسی که بعدها علیه رژیم فاشیستی موسولینی، مبارزه و به خلق ایتالیای دموکراتیک بعد از جنگ کمک کردند، نقش داشت. هم کلاسی های گینزبورگ، روشنفکران مشهوری چون نوربرتو بوبّیو ( Norberto Bobbio ) ، پیهرو گوبِتّی ( Piero Gobetti ) ، چزاره پاوِزه ( Cesare Pavese ) ، جولیو اینائودی ( Giulio Einaudi ) ، ماسّیمو میلا ( Massimo Mila ) ، ویتّوریو فوآ ( Vittorio Foa ) ، جانکارلو پایِتا ( Giancarlo Pajetta ) و فلیچه بالبو ( Felice Balbo ) بودند.
در اوایل دهه ۱۹۳۰، گینزبورگ مشغول تدریس زبان های اسلاوی و ادبیات روسی در دانشگاه تورین می شود و نقش شایانی در معرفی نویسندگان روس به جامعه ایتالیا ایفا می کند. او در سال ۱۹۳۳ به همراه جولیو اینائودی ( Giulio Einaudi ) ، انتشارات اینائودی ( Giulio Einaudi Editore ) ، از مهم ترین انتشاراتی های ایتالیا در قرن بیستم و ناشر یادداشت های زندان آنتونیو گرامشی ( Prison Notebooks ) ، را تأسیس می کند. شغل مدرسی را در ۱۹۳۴ به خاطر امتناع از سوگند وفاداری تحمیلی رژیم فاشیست، از دست می دهد.
بعد از آن، گینزبورگ و چهارده جوان یهودی تورینی دیگر، به جرم مشارکت در قضیه پونته ترزا ( Ponte Tresa ) ، دستگیر شدند. آن ها مشغول انتقال جزوه ها و کتاب های ضد فاشیستی، به آن سوی مرز از طریق سوییس بودند. محکومیت او، سبک بود. اما دوباره در سال ۱۹۳۵ به دلیل فعالیتش به عنوان رهبر شاخه ایتالیای حزب عدالت و آزادی ( Giustizia e Libertà ) ، همراه با کارلو لوی ( Carlo Levi ) ، که توسط کارلو روسلی ( Carlo Rosselli ) در پاریس تأسیس شده بود، دستگیر شد. او به چهار سال زندان و پنج سال انفصال از خدمت در ادارات دولتی محکوم می شود، اما محکومیتش با دو سال حبس با عفو مشروط، به اتمام می رسد.
