لوون گریگوریان ( ارمنی: Լևոն Գրիգորյան؛ انگلیسی: Levon Grigorian ۱۲۶۵–۱۳۳۶ ) موسیقی شناس، رهبر ارکستر گروه کر و نوازنده ویولن ایرانی ارمنی تبار بود. وی برای نخستین بار در ایران، دست به تشکیل ارکستر سمفونیکی به نام «سالن» در تبریز و اجرای اپرای «آنوش» زد. اپرای آنوش را آرمن تیگرانیان تصنیف کرده و لیبرتوی آن را شاعر مشهور ارمنی، هوهانس تومانیان، نگاشته است.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۲۶۵ خورشیدی ( ۱۸۸۶ میلادی ) در تبریز چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدائی را در زادگاهش در دبستان هایکازیان–تاماریان تبریز به پایان رسانید.
وی از سال های کودکی علاقهٔ فراوانی به موسیقی نشان می داد و از همان سال ها نیز به فراگیری ویلن پرداخت. پس از اتمام تحصیلات در سال ۱۲۸۳ خورشیدی ( ۱۹۰۴ میلادی ) در شهرهای رشت و تبریز اقدام به تدریس موسیقی و تشکیل گروه سرایندگان از دانش آموزان و اجرای کنسرت های مختلف کرد. وی در سال ۱۲۸۶ خورشیدی ( ۱۹۰۷ میلادی ) به تفلیس رفت و نزد واسیلوف ( Vasiliov ) ، ویولنیست مشهور روسی به تکمیل آموزش ساز تخصصی خود پرداخت. در سال ۱۲۸۹ خورشیدی ( ۱۹۱۰ میلادی ) به بروکسل عزیمت کرد و زیر نظر پروفسور تامسون گیساک ورویر، به آموختن ویولن پرداخت و تئوری و هارمونی موسیقی آواز را نیز نزد پروفسور براکسلمان، فرا گرفت.
لوون گریگوریان در سال ۱۲۹۳ خورشیدی به تفلیس رفت. وی در سال ۱۲۹۶ خورشیدی ( ۱۹۱۷ میلادی ) به تبریز بازگشت و در مدرسه مرکزی خلیفه گری ارامنه تبریز یک گروه کر چهار صدائی تشکیل داد و همچنین گروه موسیقی مجلسی را تأسیس کرد که مدت ۳۰ سال رهبری آن را به عهده داشت.
لوون گریگوریان تنظیم کننده سرودهای بسیاری به زبان های فارسی و ارمنی است. از جمله سرودهای فارسی وی می توان از: «ایران»، «خیز»، «دلپسند»، «جلوه گل»، «سرود توانائی» و «سرود کارناوال» را نام برد.
او در سال ۱۳۱۹ خورشیدی. ( ۱۹۴۰ میلادی ) در تهران اقامت گزید و گروه کر «گوسان» را تشکیل داد و همچنین به تعلیم ویولن در مدرسه عالی موسیقی پرداخت؛ و در طول زندگی هنری خود، ۹۴ ویولنیست را تعلیم داد.
لوون گریگوریان در سال ۱۳۳۶ خورشیدی ( ۱۹۵۷ میلادی ) در تهران درگذشت.
لوون گریگوریان از همسر اول خود صاحب سه پسر به نام های هراچ، روبن و آسیک شد. گریگوریان در سال ۱۹۲۳ میلادی با دوشیزه «نکتار باغداساریان» ازدواج کرد و از وی نیز صاحب دو پسر به نام های هانری و زاره ( زاریک ) از همسر دوم شد.
... [مشاهده متن کامل]
در سال ۱۲۶۵ خورشیدی ( ۱۸۸۶ میلادی ) در تبریز چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدائی را در زادگاهش در دبستان هایکازیان–تاماریان تبریز به پایان رسانید.
وی از سال های کودکی علاقهٔ فراوانی به موسیقی نشان می داد و از همان سال ها نیز به فراگیری ویلن پرداخت. پس از اتمام تحصیلات در سال ۱۲۸۳ خورشیدی ( ۱۹۰۴ میلادی ) در شهرهای رشت و تبریز اقدام به تدریس موسیقی و تشکیل گروه سرایندگان از دانش آموزان و اجرای کنسرت های مختلف کرد. وی در سال ۱۲۸۶ خورشیدی ( ۱۹۰۷ میلادی ) به تفلیس رفت و نزد واسیلوف ( Vasiliov ) ، ویولنیست مشهور روسی به تکمیل آموزش ساز تخصصی خود پرداخت. در سال ۱۲۸۹ خورشیدی ( ۱۹۱۰ میلادی ) به بروکسل عزیمت کرد و زیر نظر پروفسور تامسون گیساک ورویر، به آموختن ویولن پرداخت و تئوری و هارمونی موسیقی آواز را نیز نزد پروفسور براکسلمان، فرا گرفت.
لوون گریگوریان در سال ۱۲۹۳ خورشیدی به تفلیس رفت. وی در سال ۱۲۹۶ خورشیدی ( ۱۹۱۷ میلادی ) به تبریز بازگشت و در مدرسه مرکزی خلیفه گری ارامنه تبریز یک گروه کر چهار صدائی تشکیل داد و همچنین گروه موسیقی مجلسی را تأسیس کرد که مدت ۳۰ سال رهبری آن را به عهده داشت.
لوون گریگوریان تنظیم کننده سرودهای بسیاری به زبان های فارسی و ارمنی است. از جمله سرودهای فارسی وی می توان از: «ایران»، «خیز»، «دلپسند»، «جلوه گل»، «سرود توانائی» و «سرود کارناوال» را نام برد.
او در سال ۱۳۱۹ خورشیدی. ( ۱۹۴۰ میلادی ) در تهران اقامت گزید و گروه کر «گوسان» را تشکیل داد و همچنین به تعلیم ویولن در مدرسه عالی موسیقی پرداخت؛ و در طول زندگی هنری خود، ۹۴ ویولنیست را تعلیم داد.
لوون گریگوریان در سال ۱۳۳۶ خورشیدی ( ۱۹۵۷ میلادی ) در تهران درگذشت.
لوون گریگوریان از همسر اول خود صاحب سه پسر به نام های هراچ، روبن و آسیک شد. گریگوریان در سال ۱۹۲۳ میلادی با دوشیزه «نکتار باغداساریان» ازدواج کرد و از وی نیز صاحب دو پسر به نام های هانری و زاره ( زاریک ) از همسر دوم شد.
