لئون سوم

لئون سوم (امپراتور بیزانس). لئوی سوم یا لئون سوم ( به یونانی: Λέων Γ΄، به لاتین: Leōn III ) ملقب به لئوی ایسوریایی یا لئوی سوری ( زادهٔ پیرامون ۶۸۵ — درگذشتهٔٔ ۱۸ ژوئن ۷۴۱ ) امپراتور بیزانس از ۷۱۷ تا هنگام مرگش در ۷۴۱ بود. او در طول دوران حکومتش توانست به بی ثباتی در امپراتوری روم شرقی پایان دهد و با موفقیت از آن در برابر حملات امویان پاسداری نمود. در عین حال تقدیس و پرستش شمایل های مذهبی در دوران حکومت او ممنوع گردید.
لئو با نام واقعی کونون در ژرمانیکیه ( مرعش، امروزی ) در استان سوریه ای کوماژن زاده شد. برخی از تاریخ نگاران از جمله تئوفانس، خانواده ٔ او را جزو مهاجرانی می دانند که در تراکیه اسکان داده شده بودند و لئو در همانجا، به هنگام لشکرکشی ژوستینیان دوم در ۷۰۵ به قسطنطنیه و عبورش از تراکیه، به ارتش ۱۵ هزار نفری او که توسط ترول، فرمانروای بلغار تدارک دیده شده بود پیوست.
لئو پس از موفقیت ژوستینیان دوم در فتح قسطنطنیه و بازپس گیری تاج و تختش، از سوی او برای انجام مأموریتی دیپلماتیک به آلانیا و لازیکا فرستاده شد تا با آنان برای اتحاد علیه ولید یکم، خلیفهٔ اموی وارد مذاکره شود. او سپس در زمان امپراتور آناستاسیوس دوم به فرماندهی منطقهٔ نظامی آناتولی منصوب گردید اما در زمان تئودوسیوس سوم از مقامش برکنار شد. به دنبال این اتفاق لئو با همکار خود آرتاباسدوس، فرماندهٔ منطقهٔ نظامی آرمنیاک برای برکناری امپراتور جدید از قدرت متحد شد. به منظور تحکیم این اتحاد و به عنوان بخشی از توافقنامهٔ آن دو، لئو دخترش آنا را به نامزدی آرتاباسدوس درآورد.
لئو در ۲۵ مارس ۷۱۷ وارد قسطنطنیه شد و با برکناری تئودوسیوس سوم خود با عنوان لئوی سوم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست. در اوت همان سال قسطنطنیه به محاصرهٔ نیروهای اموی درآمد که از سوی خلیفه سلیمان ابن عبدالملک فرستاده شده بودند و فرماندهیشان را برادر خلیفه به نام مسلم ابن عبدالملک برعهده داشت. آنها از درگیری های داخلی امپراتوری بیزانس استفاده کرده و لشکری بین ۸۰ هزار تا ۱۲۰ هزار سرباز را همراه با ناوگان دریایی عظیمی به بسفر آورده بودند.
اما آماده سازی های دقیق و مقاومت سرسختانهٔ لئوی سوم در برابر آنان باعث طولانی شدن زمان محاصره و خستگی سپاه اموی گردید و همزمان قوای کمکی بلغار نیز برای یاری رسانی به بیزانس وارد جنگ با آنان شد. اعراب که موفقیتی به دست نیاورده و توان مقابله با سپاهیان بلغار و وسیلهٔ جنگی بیزانسی ها موسوم به آتش یونانی را نیز نداشتند سرانجام پس از گذشت ۱۲ ماه مجبور به ترک محاصرهٔ قسطنطنیه در اوت ۷۱۸ شدند. در عین حال خلیفه سلیمان نیز در ۷۱۷ درگذشته بود و جانشینش عمر بن عبدالعزیز نیز تمایلی برای انجام محاصره ای دیگر نداشت.