لئو ویکتور پانیچ ( Leo Victor Panitch ) FRSC ( ۳ می ۱۹۴۵ – ۱۹ دسامبر ۲۰۲۰ ) ، استاد برجسته تحقیقاتی علوم سیاسی و رئیس تحقیقات کانادا در بخش اقتصاد سیاسی مقایسه ای در دانشگاه یورک بود. در ویرایش های سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۱ او به عنوان یکی از سردبیران سوشالیست رجیستر بود که خود را به عنوان «نظرسنجی سالانه جنبش ها و ایده ها از نقطه نظر استقلال چپی های جدید» توصیف می کرد. خود پانیچ رجیستر را به گونه ای می دید که در توسعه چارچوب مفهومی مارکسیستی برای پیشرفت یک جایگزین سوسیالیستی دموکراتیک، تعاونی و تساوی طلبی در برابر رقابت، استثمار و ناامنی سرمایه گرایی نقش بزرگی بازی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
پانیچ از زمانی که در سال ۲۰۰۲ میلادی به عنوان رئیس تحقیقاتی کانادا گماشته شد، بر تحقیقات علمی و نوشتن در امر پخش کاپیتالیسم جهانی متمرکز بود. او استدلال می کرد که این فرایند جهانی شدن توسط دولت آمریکا از طریق آژانس هایی مثل وزارت خزانه داری ایالات متحده و ذخیره فدرال رهبری می شود. پانیچ جهانی شدن را به عنوان یک نوع امپریالیزم می دید، اما استدلال می کرد که امپراطوری آمریکا یک امپراطوری «غیررسمی» است که در آن ایالات متحده قواعد را برای تجارت و سرمایه گذاری در شراکت با سایر کشورهای کاپیتالیست مستقل اما کمتر قدرت مند تعیین می کند. کتاب او با عنوان «پیدایش کاپیتالیسم جهانی: اقتصاد سیاسی امپراطوری آمریکای» ( ۲۰۱۲ ) که با دوست نزدیک و همکارش در دانشگاه سام گیندین نوشته شده است، توسعه جهانی شدن با رهبری آمریکا را در بیش از یک قرن پیگیری می کند. در سال ۲۰۱۳، این کتاب جایزه یادبود دویچر ( Deutscher ) را در بریتانیا برای بهترین و خلاقانه ترین اثر در مورد سنت مارکسیستی به دست آورده و در سال ۲۰۱۴ میلادی جایزه ریک دیویدسن/کتاب SPE را برای بهترین کتاب در اقتصاد سیاسی توسط یک کانادایی از آن خود کرد.
پانیچ مؤلف بیش از ۱۰۰ مقاله علمی و نه کتاب شامل سیاست های طبقه کارگر در شرایط بحران: «مقالاتی در مورد کارگران و دولت» ( ۱۹۸۶ ) ، «پایان سوسیالیسم پارلمانی: از چپی های جدید به کارگران جدید» ( ۲۰۰۱ ) و «تجدید سوسیالیسم: دگرگونی دموکراسی، استراتژی و تصور» ( ۲۰۰۸ ) است که در ان او استدلال کرده است کاپیتالیسم ذاتاً ناعادلانه و غیردموکراتیک است.
... [مشاهده متن کامل]
پانیچ از زمانی که در سال ۲۰۰۲ میلادی به عنوان رئیس تحقیقاتی کانادا گماشته شد، بر تحقیقات علمی و نوشتن در امر پخش کاپیتالیسم جهانی متمرکز بود. او استدلال می کرد که این فرایند جهانی شدن توسط دولت آمریکا از طریق آژانس هایی مثل وزارت خزانه داری ایالات متحده و ذخیره فدرال رهبری می شود. پانیچ جهانی شدن را به عنوان یک نوع امپریالیزم می دید، اما استدلال می کرد که امپراطوری آمریکا یک امپراطوری «غیررسمی» است که در آن ایالات متحده قواعد را برای تجارت و سرمایه گذاری در شراکت با سایر کشورهای کاپیتالیست مستقل اما کمتر قدرت مند تعیین می کند. کتاب او با عنوان «پیدایش کاپیتالیسم جهانی: اقتصاد سیاسی امپراطوری آمریکای» ( ۲۰۱۲ ) که با دوست نزدیک و همکارش در دانشگاه سام گیندین نوشته شده است، توسعه جهانی شدن با رهبری آمریکا را در بیش از یک قرن پیگیری می کند. در سال ۲۰۱۳، این کتاب جایزه یادبود دویچر ( Deutscher ) را در بریتانیا برای بهترین و خلاقانه ترین اثر در مورد سنت مارکسیستی به دست آورده و در سال ۲۰۱۴ میلادی جایزه ریک دیویدسن/کتاب SPE را برای بهترین کتاب در اقتصاد سیاسی توسط یک کانادایی از آن خود کرد.
پانیچ مؤلف بیش از ۱۰۰ مقاله علمی و نه کتاب شامل سیاست های طبقه کارگر در شرایط بحران: «مقالاتی در مورد کارگران و دولت» ( ۱۹۸۶ ) ، «پایان سوسیالیسم پارلمانی: از چپی های جدید به کارگران جدید» ( ۲۰۰۱ ) و «تجدید سوسیالیسم: دگرگونی دموکراسی، استراتژی و تصور» ( ۲۰۰۸ ) است که در ان او استدلال کرده است کاپیتالیسم ذاتاً ناعادلانه و غیردموکراتیک است.
