لئو لونگانزی

 
لئوپولدو لونگانزی ( به ایتالیایی: Leo Longanesi ) ؛ ( زاده ۳۰ اوت ۱۹۰۵ – درگذشته ۲۷ سپتامبر ۱۹۵۷ ) روزنامه نگار، نویسنده، نمایشنامه نویس و ناشر ایتالیایی بود. لونگانزی در کشورش بیشتر به خاطر آثار طنزش درباره جامعه و مردم ایتالیا شناخته می شود. او همچنین در سال ۱۹۴۶ انتشارات لونگانزی را در میلان تأسیس کرد و برای ایندرو مونتانلی شخصیتی شبیه به مربی بود. [ ۱] [ ۲] [ ۳] بین سالهای ۱۹۲۷ و ۱۹۵۰، او چندین مجله منتشر کرد که آخرین آنها یک هفته نامه فرهنگی و طنز با جهت گیری محافظه کارانه است.
لئو که در بانیاکاوالو به دنیا آمد. در سال ۱۹۱۱، زمانی که لئو ۶ ساله بود، خانواده اش به بولونیا نقل مکان کردند و در معتبرترین مدرسه تحصیل کرد و زبان فرانسه را در دبیرستان گالوانی آموخت. در سال ۱۹۲۰، لئو اولین برگه چاپی خود را به نام مارکیز در سن ۱۵ سالگی نوشت. او سپس در ماهنامه های زیبالدوه د جووانی ( ۱۹۲۱ ) ، تورو ( ۱۹۲۳ ) و Il دومینیو ( ۱۹۲۴ ) نوشت که جوانی و سبک نوشتن او توجه را به خود جلب کرد. او پس از دبیرستان، مدرک لیسانس حقوق را در دانشگاه بولونیا گرفت. پس از دانشگاه، لونگانزی با پیوستن به نخبگان دنیوی شهر، کافه های ادبی و میخانه های شبانه، حلقه های اجتماعی خود را توسعه داد. او با روشنفکران برجسته ای مانند گالوانو دلا ولپه، جورجو موراندی و وینچنزو کاردارلی، و با سیاستمداران جوان در حال ظهور مانند لئاندرو آرپینتی، دینو گراندی و ایتالو بالبو دوست شد. [ ۴] [ ۵]
در ۱۸ فوریه ۱۹۳۹، اندکی پس از بسته شدن اومنباس، لونگانزی با ماریا اسپادینی، دختر آرماندو اسپادینی، که او را از طریق وینچنزو کاردارلی، روزنامه نگار سابق ل ایتالیانو می شناخت، ازدواج کرد. لونگانزی دارای سه فرزند شد: ویرجینیا ( متولد ۱۹ دسامبر ۱۹۳۹ ) ، کاترینا ( متولد ۲۵ دسامبر ۱۹۴۱ ) و پائولو ( متولد ۶ آوریل ۱۹۴۵ ) .