قیه کشیدن

لغت نامه دهخدا

قیه کشیدن. [ ی َ/ ی ِ ک َ / ک ِ دَ ] ( مص مرکب ) آوازی خاص که در جشن های عروسی و غیره کشند و بیشتر اکراد و الوار و روستائیان. ( یادداشت مؤلف ). جیغ کشیدن بهنگام جشن ( مانند عروسی ، مخصوصاً از طرف زنان ). ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جیغ کشیدنبه هنگام جشن مانند عروسی ( مخصوصا از طرف زنان ) .

فرهنگ معین

( ~ . کِ دَ ) (اِ. ) (عا. ) داد و فریاد کردن .

پیشنهاد کاربران

کیل زدن ؛ با هم آواز مخصوص برآوردن زنان خاصه زنان روستایی در شادی عروسی و جز آن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .
- کیل کشیدن ؛ آوازی خاص برآوردن زنان قبایل کرد و لر در عروسی ها و جشنها. آوازی که زنان روستایی برآرند هم آهنگ نشانه وجد و سرور را در عروسیها و غیره. هلهله کردن. ( در چهارمحال ) قیه کشیدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) .
...
[مشاهده متن کامل]

قیه زدن یعنی صدا زدن کسی با صدای بلند
جنوب کرمان

بپرس