قیماق

گیماگ آی ( یعنی ) جان و بونمادگ شیر. همین گی در گیگاناگ هم هست که یک واژه پهلوی دیگر با چیم جان افزا و زندگی بخش است که برای نامیدن شُونی خوراکی شیرین در آذربایجان به کا برده شده بود که به باور من به گونه قیقاناق یا قیقاناخ دگردیسی یافته است که از این رو بوده است که پس از تاخت و تاز تازیان بادیه نشین عربستان به ایران کیش ( خط ) پهلوی ساسانی کنار گذاشته شد و کیش کنونی به کار گرفته شد و با دو سده ( قرن ) سکوت و بی درنگ تاخت و تاز بیاباردان مغول چنگیزی و تیموری زبان پهلوی آسیب دید.

گفت چه اق همان اک یا اگ می تواند باشد که پسوند نام ساز و زاب ساز ( سازنده صفت ) در زبان پهلوی است. برای نمونه چاراویماق در گام نخست واژه ای تورکی گمان می شود بی ( ولی ) با بررسی آغازین روشن می شود که چار همان چهار یا چار پهلوی و پارسی است و اویم - و - اگ را باید بررسی کرد. اویم - و اویمیدن باید به چیم ( معنای ) کَندن و بیرون آمدن باشد و و بون نونیک ( مضارع ) اویم - همراه با پسوند - اگ که به اق دگردیسی یافته ( با کنار گذاشتن خط پهلوی ساسانی پس از تاخت و تاز اعراب بادیه نشین ) به چیم کَننده و بیرون زننده ( حفّار ) یا همان چشمه آب است. پس چاراویماق همان چاراویماگ به چیم چهار چشمه است. در یک زبان کاژگان گوناگونی برای یک چیم به کار برده می شوند که بسته به گویش کوستیگ ( منطقه ای ) آن زبان دارد که هر چه جنگل و کوه و دره بیشتر بوده بر فراوانی آن گویش ها افزوده می شده است مانند زبان کوردی که گویش های بسیار دارد و زبان آذری. بهتر است بیشتر پژوهش کنیم و همواره یافته ها و گفته های خود را درستی آزمایی کنیم و به درستی بگوییم و بنویسیم و به درستی بشنویم و گوش دهیم. چون دنبال راستی و درستی باید باشیم تا هواداری و طرف کشی الکی و پوچ! و باید به خود و دیگران یادآوری کنیم که هر گردی گردو نیست و باید چیم ( دلیل ) بیاوریم و درستی آزمایی نماییم.

ی شک تاثیر فارسی بر ترکی بیشتر بوده تا ترکی بر فارسی