( قیقاءة ) قیقاءة. [ ءَ ] ( ع اِ ) زمین درشت. همزه بدل از یاء و یاء اول از واو و از اینجاست که جمع آن قواقی آید و گاهی قیاقی بر لفظ و گاهی قیق کعنب. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
