قیظی

لغت نامه دهخدا

قیظی. [ ق َ ظی ی ] ( ع ص نسبی ) نسبت است به قیظ، بچه به تابستان زاده. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). بچه تابستانی. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس