قیصری داود بن محمود

دانشنامه آزاد فارسی

قِیصری، داود بن محمود ( ـ ۷۵۱ق)
از عارفان و صوفیان ایرانی. در قره مان (قرامان) واقع در ترکیه به دنیا آمد. علوم رسمی را کسب کرد و آن گاه به تحصیل عرفان نظری پرداخت. چندین سال در محضر عبدالرزاق کاشانی به سر برد و فصوص الحکم را از همو آموخت. از سکونت چندساله اش در اطراف تبریز و قونیه خبر داریم. گویا پس از فوتِ فرزند رشیدالدین فضل اللّه همدانی، که حامی او و استادش بود، به مصر رفت و در همان جا ساکن شد. آثاری پرداخت که از آن جمله شرح او بر فصوص الحکم و نیز مقدمه ای در آغاز آن، درشمار چند کتاب اصلی آموزشی عرفان نظری اند. مقدمۀ او بر شرحی که بر «تائیۀ کبری» سرودۀ ابن فارض نگاشت نیز اثری بسیار معروف است. قیصری را پیش از آن که بتوان در یکی از سلسله های متصل صوفیه جای داد، می بایست از بزرگان عرفان نظری ِ محیی الدینی دانست. بی تردید، فضای حاکم بر عرفانِ قرون متأخر ایران، به ویژه سلسله ای که با آقا محمدرضا قمشه ای پدیدار شد و تاکنون ادامه دارد، سخت تحت تأثیر اوست و درک عناصرِ عرفان فصوصی، بدون درنظرگرفتن آراء او، امکان پذیر نبوده است.

پیشنهاد کاربران

بپرس