قیتول

لغت نامه دهخدا

قیتول. ( ترکی - مغولی ، اِ ) محلی برای استراحت اردو. || لشکرگاه. اردو. ( فرهنگ فارسی معین ) : امرا و لشکریان که بر در سراپرده و قیتول پادشاهی جمع شده اند، اصلاً اثری از پادشاه نمی یابند. ( فرهنگ فارسی معین از عالم آرا ص 834 ).

فرهنگ معین

[ تر - مغ . ] (اِ. ) ۱ - محلی برای استراحت اردو. ۲ - لشگرگاه ، اردو.

فرهنگ عمید

۱. لشکرگاه.
۲. محلی برای استراحت اردو.

پیشنهاد کاربران

بپرس