قیام یحیی بن عمر

[ویکی فقه] یحیی بن عمر در زمان "متوکل" در خراسان خروج کرد. وی در سال ۲۴۹ ه.ق. در کوفه قیام و ظهور کرد.
"یحیی بن عمر بن یحیی بن حسین بن زید بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب"، که کنیه او "ابوالحسن" بود. وی در سال ۲۴۹ ه.ق. در کوفه قیام و ظهور کرد. یحیی در زمان "متوکل" در خراسان خروج کرد. "عبدالله بن طاهر"، حاکم خراسان او را دستگیر کرد. متوکل دستور داد او را به "عمر بن فرج" حاکم مدینه بسپارند؛ زیرا "عمر بن فرج" حاکم مدینه و سرپرست کارهای بنی هاشم نیز بود.
اوضاع مالی یحیی
یحیی اوضاع مالی مناسبی نداشت، از عمر درخواست پول کرد؛ اما عمر با او با درشتی صحبت کرد. یحیی نیز پاسخش را داده و به او دشنام داد. عمر جریان را برای متوکل نوشت، متوکل دستور داد، او را در خانه "یحیی بن خاقان" (وزیر خود) زندانی کنند. مدتی در آنجا ماند، تا آزاد شد و به «سامرا» رفت. در آنجا با "وصیف" کارگزار سامرا دیدار و از او تقاضا کرد که مقرر ی برای وی تعیین کند؛ اما او نیز با یحیی با درشتی رفتار کرد.
آشکار کردن قیام
وقتی که یحیی تصمیم به قیام گرفت، نخست به زیارت قبر "امام حسین (علیه السّلام)" آمد و برای زواری که در آنجا بودند، تصمیم خود را آشکار کرد و گفت من اکنون می خواهم، برای احقاق حق برخیزم، هر کس که با من قصد همکاری دارد، آماده شود. جمعی از زائران دعوت او را پذیرفتند و اطرافش را گرفتند.
← تصرف کوفه
...