قیام های مردم هزاره ۱۸۸۸–۱۸۹۳ یا نسل کشی مردم هزاره توسط عبدالرحمن، به قیام های مردم هزاره گفته می شود که بین سال های ۱۸۸۸ تا ۱۸۹۳ میلادی، در برابر ظلم و استبداد حاکمان افغان ( پشتون ) در افغانستان به وقوع پیوست و در جریان آن بیش از ۶۰ درصد هزاره ها قتل عام شد و ۲۰ درصد دیگر فرار ممالک خارجه گردید طوریکه هزاره های امروزی افغانستان، بازماندگان همان ۲۰ درصد باقی مانده است. این جنگ پس از جنگ دوم افغان و انگلیس، هنگامی رخ داد که عبدالرحمان با امضای معاهدهٔ گندمک، نصف افغانستان را به قلمرو هند بریتانیا واگذار کرد و با حمایت انگلیس تلاش کرد تا ترکستان، هزارستان و کافرستان را تحت کنترل خود درآورد. پس از حاکمیت کامل عبدالرحمان بر تمامیت ارضی افغانستان، او ظلم و سرکوب هزاره ها را آغاز کرد و به دلیل مقاومت هزاره ها پس از چندین نبرد سرنوشت ساز، نسل کشی را بر روی جمعیت هزاره جات انجام داد، زمین های شان را بین پشتون ها توزیع کرد، زنان و مردان هزاره به عنوان برده فروخته شدند. از این واقعه به عنوان فاجعه بارترین رویداد تاریخ مدرن جغرافیای افغانستان کنونی یاد می شود.
... [مشاهده متن کامل]
اولین قیام مردم هزاره علیه عبدالرحمن بین سال های ۱۸۸۸ و ۱۸۹۰ روی داد. زمانی که پسر عموی عبدالرحمن، محمد اسحاق، علیه او قیام کرد، رهبران قبیله هزاره های شیخ علی به حمایت از سردار اسحاق خان برخاستند. جمعیت قبیله پرنور شیخ علی در دو گروه شیعه و سنی قرار داشتند. عبدالرحمن از این موقعیت استفاده کرد و هزاره های سنی را در مقابل هزاره های شیعه قرار داد. این شورش کوتاه مدت بود و زمانی که عبدالرحمن کنترل خود را بر بخش های وسیعی از هزاره جات گسترش داد، سرکوب شد. او تمام روسای قبایل را اسیر، اعدام یا به زندان کابل فرستاد، مالیات های سنگین وضع کرد و مدیران افغان را به مکان های اشغالی فرستاد تا در آنجا مردم را بیشتر تحت تسلط خود داشته باشند. هزاره های قبیله شیخ علی خلع سلاح شدند، روستاهای غارت شدند و زمین های شان مصادره و به کوچی ها داده شد.
عزای بین المللی هزاره در ۲۵ سپتامبر یک روز به نام روز سیاه هزاره برای قربانیان قیام هزاره ها در دهه ۱۸۹۰ است و هدف شان به رسمیت رساندن این فاجعه ننگین به عنوان یک نسل کشی است.
... [مشاهده متن کامل]
اولین قیام مردم هزاره علیه عبدالرحمن بین سال های ۱۸۸۸ و ۱۸۹۰ روی داد. زمانی که پسر عموی عبدالرحمن، محمد اسحاق، علیه او قیام کرد، رهبران قبیله هزاره های شیخ علی به حمایت از سردار اسحاق خان برخاستند. جمعیت قبیله پرنور شیخ علی در دو گروه شیعه و سنی قرار داشتند. عبدالرحمن از این موقعیت استفاده کرد و هزاره های سنی را در مقابل هزاره های شیعه قرار داد. این شورش کوتاه مدت بود و زمانی که عبدالرحمن کنترل خود را بر بخش های وسیعی از هزاره جات گسترش داد، سرکوب شد. او تمام روسای قبایل را اسیر، اعدام یا به زندان کابل فرستاد، مالیات های سنگین وضع کرد و مدیران افغان را به مکان های اشغالی فرستاد تا در آنجا مردم را بیشتر تحت تسلط خود داشته باشند. هزاره های قبیله شیخ علی خلع سلاح شدند، روستاهای غارت شدند و زمین های شان مصادره و به کوچی ها داده شد.
عزای بین المللی هزاره در ۲۵ سپتامبر یک روز به نام روز سیاه هزاره برای قربانیان قیام هزاره ها در دهه ۱۸۹۰ است و هدف شان به رسمیت رساندن این فاجعه ننگین به عنوان یک نسل کشی است.
