قیام ماداگاسکار ( فرانسوی: Insurrection malgache ) شورش ناسیونالیست های این کشور علیه حکومت استعماری فرانسه در ماداگاسکار بود که از مارس ۱۹۴۷ تا دسامبر ۱۹۴۸ ادامه داشت. ژوزف رواهانگی و ژاک رابمانیارا از حزب جنبش دمکراتیک نوسازی ماداگاسکار ( MDRM ) ، تلاش کردند تا از طریق قانونی استقلال ماداگاسکار را بدست بیاورند.
... [مشاهده متن کامل]
شکست این طرح و واکنش شدید علیه آن از سوی دولت سوسیالیست باعث رادیکالیزه شدن مردم و تعدادی از رهبران گروه های شبه نظامی مخفی در این کشور شد. در شب ۲۹ مارس سال ۱۹۴۷، حملات غافلگیرانه ای توسط ملی گرایان نیزه بدست علیه پایگاه های نظامی و مزارع فرانسوی ها در بخش شرقی این جزیره انجام شد. این خواسته ملی به سرعت به جنوب رسید و در ماه های بعد به بخش های مرکزی و پایتخت گسترش یافت بطوریکه تعداد رزمندگانی که به این حرکت پیوستند به بیش از یک میلیون نفر رسید.
در ماه مه دولت فرانسه شروع به سرکوب ملی گرایان کرد. حکومت فرانسه ۱۸۰۰۰ سرباز را به ماداگاسکار فرستاد. آنها نیروهایی بودند که از سایر مستعمره های فرانسه در آفریقا به ماداگاسکار اعزام می شدند. استعمارگران برای در هم شکستن این قیام وحشت آفرینی می کردند و در جنگ های فیزیکی و روانی تاکتیک های متنوعی را بکار می بردند. نیروهای نظامی فرانسه با اعدام های دسته جمعی، شکنجه، تجاوز، آتش زدن روستاها، مجازات های جمعی و جنایات دیگر مانند پرتاب زندانیان از هواپیما با این شورش مقابله می کردند. گفته می شود تعداد نفراتی که توسط فرانسه کشته شدند حداقل ۱۱٬۰۰۰ و حداکثر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. ملی گرایان نیز تقریباً ۵۵۰ از اتباع فرانسوی و همچنین ۱۹۰۰ تن از هواداران یک حزب سیاسی ماداگاسکار طرفدار فرانسه را به قتل رساندند. تا اوت سال ۱۹۴۸ اکثر رهبران ناسیونالیست ها کشته یا دستگیر شدند و قیام در دسامبر ۱۹۴۸ متوقف شد. سرکوب خشونت آمیز شورشیان ناسیونالیست، در جامعه ماداگاسکار ایجاد ترس کرد. یک نسل از پیشقراولان این کشور از بین رفت و هنگامی که در سال ۱۹۶۰ ماداگاسکار به استقلال دست یافت، چالش هایی را برای این کشور ایجاد کرد. سه تن از رهبران طراز اول ماداگاسکار دستگیر، شکنجه و در زندان نگهداری شدند تا زمانی که در سال ۱۹۵۸ به آنها عفو داده شد. مونیا جونا یکی دیگر از رهبران ملی گرایان که از این درگیری جان سالم به در برده بود، نیز به مدت نه سال زندانی شد و بعدها حزب ماداگاسکار برای ماداگاسکاری ( MONIMA ) را تأسیس کرد که تأثیر قابل توجهی در سیاست این کشور گذاشت.
... [مشاهده متن کامل]
شکست این طرح و واکنش شدید علیه آن از سوی دولت سوسیالیست باعث رادیکالیزه شدن مردم و تعدادی از رهبران گروه های شبه نظامی مخفی در این کشور شد. در شب ۲۹ مارس سال ۱۹۴۷، حملات غافلگیرانه ای توسط ملی گرایان نیزه بدست علیه پایگاه های نظامی و مزارع فرانسوی ها در بخش شرقی این جزیره انجام شد. این خواسته ملی به سرعت به جنوب رسید و در ماه های بعد به بخش های مرکزی و پایتخت گسترش یافت بطوریکه تعداد رزمندگانی که به این حرکت پیوستند به بیش از یک میلیون نفر رسید.
در ماه مه دولت فرانسه شروع به سرکوب ملی گرایان کرد. حکومت فرانسه ۱۸۰۰۰ سرباز را به ماداگاسکار فرستاد. آنها نیروهایی بودند که از سایر مستعمره های فرانسه در آفریقا به ماداگاسکار اعزام می شدند. استعمارگران برای در هم شکستن این قیام وحشت آفرینی می کردند و در جنگ های فیزیکی و روانی تاکتیک های متنوعی را بکار می بردند. نیروهای نظامی فرانسه با اعدام های دسته جمعی، شکنجه، تجاوز، آتش زدن روستاها، مجازات های جمعی و جنایات دیگر مانند پرتاب زندانیان از هواپیما با این شورش مقابله می کردند. گفته می شود تعداد نفراتی که توسط فرانسه کشته شدند حداقل ۱۱٬۰۰۰ و حداکثر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر بوده است. ملی گرایان نیز تقریباً ۵۵۰ از اتباع فرانسوی و همچنین ۱۹۰۰ تن از هواداران یک حزب سیاسی ماداگاسکار طرفدار فرانسه را به قتل رساندند. تا اوت سال ۱۹۴۸ اکثر رهبران ناسیونالیست ها کشته یا دستگیر شدند و قیام در دسامبر ۱۹۴۸ متوقف شد. سرکوب خشونت آمیز شورشیان ناسیونالیست، در جامعه ماداگاسکار ایجاد ترس کرد. یک نسل از پیشقراولان این کشور از بین رفت و هنگامی که در سال ۱۹۶۰ ماداگاسکار به استقلال دست یافت، چالش هایی را برای این کشور ایجاد کرد. سه تن از رهبران طراز اول ماداگاسکار دستگیر، شکنجه و در زندان نگهداری شدند تا زمانی که در سال ۱۹۵۸ به آنها عفو داده شد. مونیا جونا یکی دیگر از رهبران ملی گرایان که از این درگیری جان سالم به در برده بود، نیز به مدت نه سال زندانی شد و بعدها حزب ماداگاسکار برای ماداگاسکاری ( MONIMA ) را تأسیس کرد که تأثیر قابل توجهی در سیاست این کشور گذاشت.
