[ویکی فقه] واقعه حَرّه، قیام مردم مدینه به سرکردگی عبداللّه بن حنظلة بن ابی عامر (غسیل الملائکه) بر ضد حکومت یزید در سال ۶۳ است.
حره به سرزمین های پر از سنگ های سیاه و سوخته باشد گفته می شود، در اطراف مدینه از این سرزمین ها وجود داشته و برای هر کدام از آنها به تناسب ساکنین، نام مخصوص گذاشته بودند. .به سنگستان سیاه رنگ، حرّه می گفتند و چون این قیام در سنگستانی در مشرق مدینه به نام حرّه واقم یا حرّه زُهره (منسوب به بنی زهره از اقوام یهود؛ برپا شد، به این نام معروف گردید.
تاریخ واقعه حره
در بیشتر منابع، تاریخ واقعه حرّه روز دوم ذیحجه یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه ۶۳ نوشته شده است، لذا روایاتی که آن را در سال ۶۲ دانسته اند، نادرست می نمایند.
ماجرای قیام
بعد از شهادت امام حسین حاکم مدینه (عثمان بن محمد بن ابوسفیان) عده ای از صحابی پیامبر و بزرگان مدینه را به دمشق و دربار یزید فرستاد. آنان در این سفر به فسق فجور و ظلم فراگیر یزید و دستگاه فاسد وی آگاهی یافته و در بازگشت به مدینه مردم را نیز از وضع فاسد دارالخلافۀ یزید و اعمال وی آگاه کرده و علیه امویان شوریده حاکم مدینه و مروان و دیگر امویان و حامیان یزید را از شهر بیرون راندند و با عبدالله حنظله بیعت نمودند. وقتی خبر این قیام به دمشق رسید یزید سپاهی ۱۲ هزار نفری به فرماندهی مسلم بن عقبه، فرستاد. سپاه شام در حرۀ واقم توقف کرده مدتی شهر را در محاصره گرفتند و سپس به شهر تاخته به مدت سه روز به قتل و غارت پرداخته و نوامیس مسلمانان را هتک حرمت کردند حتی عده ای را که به حرم رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) پناه برده بودند در داخل حرم قتل عام کردند گفته شده در این واقعه هزاران نفر از مردم شهر و تعداد زیادی از صحابه پیامبر که تا این زمان در قید حیات بودند کشته شدند. این قیام را می توان از آثار حادثه عاشورا قلمداد کرد چرا که حضرت زینب و امام سجاد بعد از برگشت از اسارت پیوسته مردم را از فجایع و مفاسد یزید و امویان آگاه می نمودند.اما امام سجاد (علیه السّلام) با بررسی و ارزیابی اوضاع و ملاحظۀ خفقان شدیدی که پس از شهادت پدر بزرگوارشان به وجود آمده بود شکست قیام حره را پیش بینی می کرد. لذا می دید که اگر در آن شرکت کند، نه تنها پیروز نمی شود بلکه خود و پیروانش کشته می شوند و باقی ماندۀ تشیع از بین می رود.از سوی دیگر با نفوذی که عبدالله بن زبیر در میان شورشیان یافته بود این نهضت یک نهضت شیعی به تمام معنی نمی توانست باشد و امام هم نمی خواست امثال عبدالله بن زبیر قدرت بگیرند.
علت واقعه حره
...
حره به سرزمین های پر از سنگ های سیاه و سوخته باشد گفته می شود، در اطراف مدینه از این سرزمین ها وجود داشته و برای هر کدام از آنها به تناسب ساکنین، نام مخصوص گذاشته بودند. .به سنگستان سیاه رنگ، حرّه می گفتند و چون این قیام در سنگستانی در مشرق مدینه به نام حرّه واقم یا حرّه زُهره (منسوب به بنی زهره از اقوام یهود؛ برپا شد، به این نام معروف گردید.
تاریخ واقعه حره
در بیشتر منابع، تاریخ واقعه حرّه روز دوم ذیحجه یا دو سه روز مانده به آخر ذیحجه ۶۳ نوشته شده است، لذا روایاتی که آن را در سال ۶۲ دانسته اند، نادرست می نمایند.
ماجرای قیام
بعد از شهادت امام حسین حاکم مدینه (عثمان بن محمد بن ابوسفیان) عده ای از صحابی پیامبر و بزرگان مدینه را به دمشق و دربار یزید فرستاد. آنان در این سفر به فسق فجور و ظلم فراگیر یزید و دستگاه فاسد وی آگاهی یافته و در بازگشت به مدینه مردم را نیز از وضع فاسد دارالخلافۀ یزید و اعمال وی آگاه کرده و علیه امویان شوریده حاکم مدینه و مروان و دیگر امویان و حامیان یزید را از شهر بیرون راندند و با عبدالله حنظله بیعت نمودند. وقتی خبر این قیام به دمشق رسید یزید سپاهی ۱۲ هزار نفری به فرماندهی مسلم بن عقبه، فرستاد. سپاه شام در حرۀ واقم توقف کرده مدتی شهر را در محاصره گرفتند و سپس به شهر تاخته به مدت سه روز به قتل و غارت پرداخته و نوامیس مسلمانان را هتک حرمت کردند حتی عده ای را که به حرم رسول الله (صلی الله علیه و آله وسلّم) پناه برده بودند در داخل حرم قتل عام کردند گفته شده در این واقعه هزاران نفر از مردم شهر و تعداد زیادی از صحابه پیامبر که تا این زمان در قید حیات بودند کشته شدند. این قیام را می توان از آثار حادثه عاشورا قلمداد کرد چرا که حضرت زینب و امام سجاد بعد از برگشت از اسارت پیوسته مردم را از فجایع و مفاسد یزید و امویان آگاه می نمودند.اما امام سجاد (علیه السّلام) با بررسی و ارزیابی اوضاع و ملاحظۀ خفقان شدیدی که پس از شهادت پدر بزرگوارشان به وجود آمده بود شکست قیام حره را پیش بینی می کرد. لذا می دید که اگر در آن شرکت کند، نه تنها پیروز نمی شود بلکه خود و پیروانش کشته می شوند و باقی ماندۀ تشیع از بین می رود.از سوی دیگر با نفوذی که عبدالله بن زبیر در میان شورشیان یافته بود این نهضت یک نهضت شیعی به تمام معنی نمی توانست باشد و امام هم نمی خواست امثال عبدالله بن زبیر قدرت بگیرند.
علت واقعه حره
...
wikifeqh: واقعه_حره