قیاظ

لغت نامه دهخدا

قیاظ. ( ع مص ) تابستانه دادن کسی را مانند مشاهره از شهر. ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || ( اِ ) آنچه در پاییز و اول زمستان کاشته شود. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس