قیاض

لغت نامه دهخدا

قیاض. ( ع اِ ) برابر و مساوی. گویند هذا قیاض له. ( منتهی الارب ). رجوع به قَیض شود.

قیاض. [ ق َی ْ یا ] ( اِخ ) موضعی است بنواحی بغداد. نصر گوید: موضعی است بین کوفه و شام که از آن به عین اباغ روند. گروهی از طایفه شیبان و کنده در آن سکونت دارند. عبیداﷲبن حر در آن باره اشعاری دارد. گاه قیاس در بعض اشعار آمده است. ( از معجم البلدان ).

قیاض. ( اِخ ) قلعه ای است در یمن بین تعز و ریمه. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس