قوه قاهره

قوهٔ قاهره یا فورس ماژور ( به فرانسوی: Force majeure ) اصطلاحی در حقوق فرانسه است که ظاهراً نخستین بار در قانون مدنی فرانسه «کد ناپلئون» به کار رفته و سپس در کشورهای دیگر، همین اصطلاح، حتی در حقوق و کتاب های متعدد، مورد استفاده قرارگرفته و رایج شده است. در حقوق فرانسه، فورس ماژور دارای معنی عام و معنی خاص است. فورس ماژور به معنی عام، عبارت است از هر حادثه خارجی «خارج از حیطه قدرت متعهد» غیرقابل پیش بینی و غیرقابل اجتناب، که مانع اجرای تعهد باشد. فورس ماژور، بدین معنی، شامل عمل شخص ثالث و عمل متعهدلَه که واحد در صفت مذکور باشند نیز خواهد شد. اما فورس ماژور، به معنی خاص، حادثه ای است ناشی از نیروهای طبیعی، غیرقابل پیش بینی و غیرقابل اجتناب. در خقوق بین الملل و همچنین حقوق داخلی - خصوصاً در کشورهایی که از ظابطه حقوق نوشته پیروی میکنند - برای تحقق و اعمال قاعده فورس ماژور شرایطی را در نظر کرفته اند، بدین شرح که برای آنکه بتوان یک اتفاق را قوه قهریه یا همان فورس ماژور تلقی کرد بایدآن اتفاق دارای شرایطی باشد که ازجمع بندی آنها میتوان به ۴ شرط عمده اشاره داشت. ۱ ) خارج از کنترل هریک طرفین قرارداد باشد. ۲ ) طرف مربوط پیش از انعقاد پیمان به طور منطقی قادر به مقابله با آن نبوده باشد. ۳ ) در صورت بروز ، طرف مربوطه به طور منطقی قادر به جلوگیری از آن یا مقابله با آن نبوده باشد. ۴ ) به هیچ وجه نتوان طرف دیگر را در بروز آن مقصر دانست. ref›{{ |نویسنده=شهرام آکویی محصل عنوان= کاربرد و نحوه اعمال قاعده فورس ماژور در دعاوی بین تلمللی ناشر= نشر قانون تاریخ=۱۴۰۱ نشانی=http://www. ghanoon. com/book/ Apply of Force majeure/2022 ref> مهرداد مصلحی ( ۱۳۸۰ ) . «فرهنگ حقوقی». انتشارات قلم. دریافت شده در ۲ اسفند ۱۳۹۳. < /ref>

قوّۀ قاهره
رجوع شود به:فورس ماژور