قولقچی. [ ل ُ ] ( ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) نوکر و خدمتکار. ( آنندراج ) ( غیاث ) : قولقچی اگر سرشته آب بقاست چون ماه نوش کجی عیان از سیماست در دهر ندیدیم بغیر از قاشق خدمتکاری که دست او باشد راست.
شفیع اثر ( از آنندراج و غیاث ).
قوللوقچی. خدمتکار. ( از: قوللوق ، بندگی و خدمت + چی ). ( از سنگلاخ ). رجوع به قُلﱡقْچی شود.