قوقل

لغت نامه دهخدا

قوقل. [ ق َ ق َ ] ( ع اِ ) مذکر حجل. ( اقرب الموارد ). کبک نر. || سنگخوار. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). قطا. ( اقرب الموارد ).

قوقل. [ ق َ ق َ ] ( اِخ ) نام پدر دوده ای است از انصار و آنان قواقله اند. ( از اقرب الموارد ).

قوقل. [ ق َ ق َ ] ( اِخ ) ابن عوف بن عمرو خزرجی. از طایفه ازد از قحطان و جد جاهلیت است. عبادةبن صامت از نسل اوست. ( الاعلام زرکلی ج 2 ص 798 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس