قوریه
لغت نامه دهخدا
قوریه. [ ی َ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان میان آب ( بلوک شعیبیه ) بخش مرکزی شهرستان اهواز، سکنه آن 150 تن. آب آن از چاه شیرین. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت و گله داری است. راه مالرودارد و از طریق شوشتر اتومبیل رو است. ساکنین از طایفه غافجه هستند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
در افغانستان به معنای نهال هم بکار می رود. قوریه کار، یعنی نهال کار