قورت انداختن

لغت نامه دهخدا

قورت انداختن. [ اَ ت َ ] ( مص مرکب ) قورت رفتن. بخود بالیدن. خودستایی کردن.

( مصدر ) خودستایی کردن ٠

(اَ تَ )(مص ل . ) (عا. ) لاف زدن ، ادعا کردن .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید