لغت نامه دهخدا
قوبا. ( ع اِ ) خشونت و درشتیی است که در ظاهر پوست بدن به هم رسد با خارش بسیار و از آن قشور دایم جدا میگردد تا صحت یابد و در ابتدا دانه اندک صلبی پیدا میشود و یا داغی و خارش بسیار میکند و بعد اندک آب لزجی از آن تراوش میکند و روز بروز زیاده میگردد و از امراض مسری است. و بر دو نوع است : سرخ و سیاه. سرخ آن نازک تر و خارش آن کمتر و سیاه آن ضخیم تر و خارش آن بیشتر است. بسیار آن خصوصاً سیاه ضخیم و آنچه از آن رطوبت صدیدی لزج عفن تراوش نماید و زود منتشر شود و اطراف خود را متقرح و فاسد سازد. بسیار ردی و مقدمه ٔجذام است و قوبای منتشر را برص اسود اطلاق میکنند و گاه قوبا در دماغ ظاهر میشود و علامت و سبب آن قریب به علامت و سبب حمره دماغ و لازم آن حکه دماغ است. ( بحر الجواهر ) ( فرهنگ نظام از مجمع الجوامع ). قوبا بریون. ( ذخیره خوارزمشاهی ). رجوع به قوباء شود. || زفت مطلق یا زفت یابس. ( فهرست مخزن الادویه ). فرهنگ عمید
هر نوع بیماری پوستی همراه با بثورات. 