قواعد المرام فى علم الکلام

[ویکی اهل البیت] میثم بن علی بن میثم بحرانی (م 699 ق).
ابن میثم بحرانی به سال 636 در بحرین دیده به جهان گشود و علاوه بر بحرین به بغداد سفر کرد و از عالمان بسیاری علم آموخت و مدت مدیدی در عزلت مشغول به فراگیری فروع و اصول بود؛ به طوری که گاهی فضلای حله و عراق او را به این کار سرزنش می کردند.
شیخ حر عاملی می گوید: شیخ کمال الدین از علما و فضلای محقق و مدفق بود و در علم کلام مهارت زیادی داشت. او در محضر بزرگان همچون خواجه نصیرالدین طوسی تلمذ کرد و شاگردان ارجمندی همچون علامه حلی، شیخ محمد بن حجم اسدی، عبدالله بن صالح بحرانی از محضر او فیض بردند.
مؤلف، کتاب را به هشت قاعده تقسیم کرده و در هر قاعده ای مباحث را تحت عنوان مقدمه و ارکان مباحث را بازگو کرده است.
قواعد کلی کتاب عبارتند از: قاعده اول در مقدمات، قاعده دوم در احکام کلی معلومات، قاعده سوم در حدوث عالم، قاعده چهارم در اثبات صانع و صفات آن، قاعده پنجم در افعال و اقسام و احکام آن ها، قاعده ششم در نبوت، قاعده هفتم در معاد، قاعده هشتم در امامت.
او در این کتاب مکاتب متکلمان و فلاسفه را با یکدیگر مقایسه و دیدگاه هر یک را توضیح و نقد کرده است.
این کتاب با تحقیق سید احمد حسینی و سید محمود مرعشی به همت کتابخانه آیت الله مرعشی نجفی چاپ شده است.
کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی/ نویسنده: محمدرضا ضمیری