قهوه ترک

داستان دربارهٔ دختر جوانی به نام ترانه ( سارا رسول زاده ) است. او که پرستار است و در کنار آن به اجرای موسیقی خیابانی نیز می پردازد، به دلیل شکایتی که از او می شود ( مرگ یک بیمار ) ، کارش را از دست می دهد اما. . .
مراحل پیش تولید این سریال از اسفند ماه ۱۴۰۰ آغاز گردید و پس از انتخاب بازیگر و فیلمنامه خوانی، در اواخر خرداد ماه ۱۴۰۱، فیلمبرداری آن شروع شد. علیرضا امینی در قهوه ترک، فیلم نامه نغمه ثمینی و محمد رضایی راد را جلوی دوربین برده است که هر کدام در کارنامه خود کارهای موفقی انجام داده اند. نغمه ثمینی در رزومه خود، سریال موفق شهرزاد را دارد که در شبکه نمایش خانگی منتشر شد و محمد رضایی راد نیز در تئاتر فعالیت های بسیاری را انجام داده است.
به گفتهٔ پیام احمدی نیا، یکی از بازیگران سریال، فیلمبرداری قهوه ترک در ایران و ترکیه صورت گرفته است.
تیتراژ پایانی سریال نیز، با نام چمدون، توسط روزبه نعمت اللهی اجرا شده است.
خبرگزاری ایرنا عملکرد رسول زاده را استاندارد خواند و پانا بازی بهداد را تحسین کرد و آن را «یک بازی دقیق» نامید. رجانیوز اما، این سریال را مبتذل عنوان کرد.

این قهوه در ابتدا قهوهٔ کُرد نام داشته و از سال ۱۸۰۰ در فرانسه به عنوان قهوهٔ کرد مورد معامله قرار می گرفت که پس از تأسیس جمهوری ترکیه به قهوهٔ ترک تغییر یافت. تا سال ۱۵۱۰ میلادی، قهوه در مراکز بزرگ اسلامی همچون قاهره و مکه در میان تمامی قشرهای جامعه به یک نوشیدنی رایج تبدیل شده بود. در دههٔ ۱۶۴۰ ابراهیم چپوی، تاریخ نگار عهد عثمانی از باز شدن اولین قهوه خانه در استانبول حکایت کرده است.
تا سال ۹۶۲ ( ۵۵–۱۵۵۴ ) در شهر قسطنطنیه و همچنین در سرتاسر قلمرو عثمانی، نشانی از قهوه و قهوه خانه نبود. در همان سال ها بود که مردی از حلب به نام حاکم و مردی از دمشق به نام شمس به شهر آمدند: هر کدام از آن ها مغازه ای بزرگ در منطقهٔ تحت قلعه باز کردند و قهوه تهیه و تدارک دیدند.
در این اواخر، نوشیدن سنتی قهوهٔ ترک به دلیل رشد فزایندهٔ دیگر نوشیدنی های داغ نظیر چای، قهوهٔ فوری و دیگر شیوه های نوین نوشیدن قهوه کاهش یافته است.
علاوه بر آن که قهوهٔ ترک یک نوشیدنی روزمره در ترکیه به حساب می آید، جزئی از سنت ازدواج در این کشور نیز محسوب می شود. به عنوان پیش درآمدی بر ازدواج، خانوادهٔ داماد می بایست از خانوادهٔ عروس دیدار کنند و اجازهٔ ازدواج را از آن ها بگیرند. در حین مراسم خواستگاری، عروس می بایست برای مهمانان قهوهٔ ترک آماده و سرو کند. عروس در قهوهٔ داماد به جای شکر، نمک می ریزد تا شخصیت داماد را بسنجد. اگر داماد قهوهٔ نمکین را بدون بروز هیچ نشانه ای مبنی بر رنجش یا نارضایتی بنوشد، عروس فرض را بر این می گذارد که داماد خوش خلق و صبور است.
قهوهٔ ترک معمولاً با استفاده از قهوه جوش کوچکی به نام جذوه، قاشق چای خوری، و دستگاه گرمازا آماده و در فنجان سرو می شود. موارد مورد نیاز برای تهیهٔ آن شامل قهوهٔ کاملاً خردشده، گاهی هل سبز، آب سرد و در صورت نیاز شکر است. برخی از فنجان های مدرن دسته دارند، حال آن که فنجان های سنتی دسته نمی داشتند در نتیجه برای نوشیدن قهوه، فنجان را می بایست با نوک انگشتان نگه می داشت یا آن طور که بیشتر رواج داشت، فنجان را در ظرفی فلزی و دسته دار گذاشت و قهوه را نوشید.

حتما متوجه میشوید که قهوه آنها غلظتی کمتر از آنچه ما در ایران به قهوه ترک می شناسیم دارد. لذا قهوه ترک ایرانی متفاوت از قهوه ترک ترکی است!از نظر بافت قهوه ترک آسیاب بیشتری شده و حالت پودری دارد درصد برشتگی و رست آن در حدود ۲۵ تا ۳۵ درصد است و لذا رنگ روشن تری نسبت به انواع فرانسه دارد. برای دم آوردن آن فقط به قهوه جوش معمولی نیاز است. این نوع قهوه با تعجب از نامی که دارد بین ارمنیان ایران بسیار محبوب است. فال قهوه هم با استفاده از قهوه ترک انجام می شود که این موضوع هم خود به مقاله ای طولانی و تخصصی نیازمند است