قهره
لغت نامه دهخدا
قهرة. [ ق ُ هََ رَ ] ( ع ص ) سوزن کلان. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || زن بدکار و بدعمل و نابکار. ( ناظم الاطباء ). شریره : امراة قهرة؛ ای شریرة. ( اقرب الموارد ). ج ، قُهَرات. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
قهرة. [ ق ُ رَ ] ( ع اِمص ) اضطرار. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ). اخذته قُهْرَةً؛ ای اضطراراً. ( اقرب الموارد ). قوت و زور. ( ناظم الاطباء ).
قهره. [ ق ُ رَ ] ( اِخ ) دهی است از دهستان مهران بخش کبودرآهنگ شهرستان همدان ، سکنه آن 1300 تن. آب آن از قنات و چشمه. محصول آن غلات دیمی ، لبنیات ، انگور، صیفی و شغل اهالی آنجا زراعت و گله داری است. این ده در دو محل بفاصله 2500 گز واقع شده و قهره بالا و پائین نامیده میشوند. سکنه ٔبالا 800 تن است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید