قهرمانی، شکرالله (تهران ۱۲۶۱ـ۱۳۲۷ش)
(معروف به شُکری خان و شُکری ادیب السلطنه) نوازندۀ ایرانی تار. ابتدا از شاگردان شعبۀ موزیک نظام دارالفنون و نوازندۀ اُبوآ بود. موسیقی ایرانی را از برادرش اسماعیل قهرمانی آموخت و بعد نزد درویش خان شاگردی کرد. او را از اولین نوازندگانی دانسته اند که بیشتر تابع ذوق و احساس شخصی خود بوده تا این که بخواهد ردیف نوازِ صرف باشد. شکرالله قهرمانی با عارف قزوینی معاشرت داشت و در اکثر کنسرت های عارف، با وی همنوازی می کرد و مورد احترام او بود. اثری ضبط شده از او برجا نمانده است. یگانه اثر منسوب به او، تصنیف «به دل جز غم آن قمر ندارم» همراه با کلام ملک الشعرای بهار است که چندین بار اجرا و ضبط شده است.
(معروف به شُکری خان و شُکری ادیب السلطنه) نوازندۀ ایرانی تار. ابتدا از شاگردان شعبۀ موزیک نظام دارالفنون و نوازندۀ اُبوآ بود. موسیقی ایرانی را از برادرش اسماعیل قهرمانی آموخت و بعد نزد درویش خان شاگردی کرد. او را از اولین نوازندگانی دانسته اند که بیشتر تابع ذوق و احساس شخصی خود بوده تا این که بخواهد ردیف نوازِ صرف باشد. شکرالله قهرمانی با عارف قزوینی معاشرت داشت و در اکثر کنسرت های عارف، با وی همنوازی می کرد و مورد احترام او بود. اثری ضبط شده از او برجا نمانده است. یگانه اثر منسوب به او، تصنیف «به دل جز غم آن قمر ندارم» همراه با کلام ملک الشعرای بهار است که چندین بار اجرا و ضبط شده است.
wikijoo: قهرمانی،_شکرالله_(تهران_۱۲۶۱ـ۱۳۲۷ش)