قَهّاری، علی (کرمان ۱۳۰۵ـ ۱۳۷۸ش)
قَهّاری، علی
مجسمه ساز ایرانی. از نوآوران ریخته گری بود. از مشاهیر و بزرگان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران، تندیس هایی خلق کرد. از ۷سالگی نزد استاد صنعتی به هنرآموزی پرداخت. صنعتی او را در ۱۹سالگی به تهران فراخواند، و در هنرستان کمال الملک در مقام دستیار خود به کار گماشت. قهاری در این هنرستان و سپس در هنرستان هنرهای زیبا، همراه با استادانی همچون بهزاد، زاویه، و باقری هنرآفرینی کرد. مدّتی در آلمان مجسمه سازی و ریخته گری آموخت، و سپس همراه صنعتی آثاری خلق کرد، که نمایشگاه هایی در کالج البرز و ساختمان شیروخورشید سابق (۱۳۲۵ش) حاصل آن است. هجده سال در هنرستان ها و دانشکده های هنر به تدریس مجسمه سازی، نقاشی، و طراحی پرداخت. با احیای شیوۀ «موم گمشده»، مجسمه سازان ایرانی را از فرستادن مجسمه ها به اروپا برای برنزه کردن آن ها، بی نیاز ساخت. با همکاری جمعی از مجسمه سازان، مقدمات تأسیس «انجمن مجسمه سازان ایران» را فراهم کرد. ازجمله آثار اوست: «پیکرۀ رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران.
قَهّاری، علی
مجسمه ساز ایرانی. از نوآوران ریخته گری بود. از مشاهیر و بزرگان علم و فرهنگ و ادب و هنر ایران، تندیس هایی خلق کرد. از ۷سالگی نزد استاد صنعتی به هنرآموزی پرداخت. صنعتی او را در ۱۹سالگی به تهران فراخواند، و در هنرستان کمال الملک در مقام دستیار خود به کار گماشت. قهاری در این هنرستان و سپس در هنرستان هنرهای زیبا، همراه با استادانی همچون بهزاد، زاویه، و باقری هنرآفرینی کرد. مدّتی در آلمان مجسمه سازی و ریخته گری آموخت، و سپس همراه صنعتی آثاری خلق کرد، که نمایشگاه هایی در کالج البرز و ساختمان شیروخورشید سابق (۱۳۲۵ش) حاصل آن است. هجده سال در هنرستان ها و دانشکده های هنر به تدریس مجسمه سازی، نقاشی، و طراحی پرداخت. با احیای شیوۀ «موم گمشده»، مجسمه سازان ایرانی را از فرستادن مجسمه ها به اروپا برای برنزه کردن آن ها، بی نیاز ساخت. با همکاری جمعی از مجسمه سازان، مقدمات تأسیس «انجمن مجسمه سازان ایران» را فراهم کرد. ازجمله آثار اوست: «پیکرۀ رازی در میدان رازی»، «عطار نیشابوری»، و «ابوسعید ابوالخیر» در تهران.
wikijoo: قهاری،_علی_(کرمان_۱۳۰۵ـ_۱۳۷۸ش)